maandag 22 augustus 2016

Transe Gaule, 3e week



De laatste week alweer: 351 km met 5554 hoogtemeters klimmen en 6246 meter dalen. 

22-8: Jussac-> St-Cyprien-sur-Dourdou, 69 km, +1032/-1417 hm
Vannacht ben ik licht verkouden geworden. Wie doet dat nou midden in de zomer? Gelukkig is het weer wel beter geworden dus misschien helpt dat om snel weer van die verkoudheid af te komen.
Heel veel last heb ik er trouwens niet van, ik moest vanmorgen alleen even op stoom komen. Dat duurde ongeveer 30 km maar daarna ging het weer van een leien dakje. Behalve de laatste 6 km want toen was het wel erg warm. De temperatuur is in één dag 10-15 graden omhoog gegaan. Gisteren liep ik op de Col de Legal te bibberen van de kou, vandaag was het weer zweten.

De eerste 20 km van vandaag vind ik vreselijk: door een vieze stinkende stad en langs een drukke weg. Daarna wordt het veel beter: over rustige weggetjes door de heuvels met weer prachtige vergezichten. De tweede helft gaat ook bijna alles naar beneden dus dat loopt ook prettiger. Hoewel ik dat behoorlijk ga voelen in de bovenbenen.

We overnachten in een sporthal zonder douches. Een beetje vreemd voor een sporthal maar gelukkig zijn er douches op loopafstand op een camping. We hebben wel de luxe van het riante aantal van 4 toiletten voor een mannetje (m/v) of 70. Dat is echt riant want meestal zijn het er maar 1 à 3. En die van vandaag zijn zelfs een soort van schoon (als ik alle dode vliegjes op het raamkozijn niet meetel).

Voor eten moeten we vandaag zelf zorgen maar dat is geen probleem want er zit een restaurant op 200 meter  afstand van ons overnachtingsadres. Erwin en ik hebben daar net al gegeten. Biefstuk, patat, een blaadje sla en bier. Zó lekker!
De ontmoeting met de burgemeester sla ik vandaag over, ik ben bekaf en hij zal me vast niet missen. Ik kom alleen nog van mijn matje af om de was binnen te halen en mijn tanden te poetsen.

23-8: St-Cyprien-sur-Dourdou->Cassagnes-Bégonhès, 56 km, +898/-603 hm
Kan iemand dit land komen gladstrijken? Liefst nu meteen. En als je dan toch komt, neem dan ook een paar nieuwe benen voor me mee. En zakdoekjes. En neusdruppels. Een ontbijt op bed sla ik ook niet af.

Vandaag hadden we een relatief korte etappe, slechts 56 km, maar die klimmen maakten het toch een zware etappe. We moesten meer klimmen dan dalen. En dat met loden benen en een snotneus. Ik heb betere dagen gekend. Veel genieten heb ik dan ook niet gedaan. Het parcours was best mooi maar ook met veel verkeer. Ook moesten we weer door een stad, deze was mooier dan gisteren maar ik blijf er een hekel aan hebben om door een stad te lopen.

Het leukste moment van vandaag was voor mij de ontmoeting met Eddy Plume, die ook de Tour heeft gelopen. Hij kwam me in de laatste km's tegemoet lopen en liep mee naar de finish. Merci Eddy!

24-8: Cassagnes-Bégonhès-> St-Sernin-sur-Rance, 55 km, +1087/-1280 hm
Gisteren, voordat we weer eens bij een burgemeester werden verwacht, heb ik mijn benen laten masseren. Dus vanmorgen stond ik met frisse pootjes aan de start, klaar om de 1000 km te tackelen. Niet dat ik dan ga stoppen maar het is een fijn gevoel dat ik dat dan al gehaald heb. Daarna loop ik natuurlijk gewoon door tot het bittere einde.

Bij de start voel ik meteen al dat dit mijn dag niet gaat worden. Hoewel mijn verkoudheid al minder aan het worden is, heb ik het vandaag benauwd. De lucht voelt zwoel en daar houden mijn longen niet van. Wat frustrerend! Ik voel me vandaag verder juist sterk en dan gaan die rot longen van me dwars liggen. Maar omdat de rest van het lijf wel oké is kom ik nog redelijk vooruit. Het voelt alleen niet prettig. Gelukkig dalen we vandaag meer dan dat we moeten klimmen. Dat scheelt. De route gaat gelukkig ook weer over rustige wegen door een mooi landschap. Maar ook op die rustige wegen blijft het opletten.

Ik hoor in de verte een auto toeteren dus ben al op mijn hoede wanneer er een vrachtwagen met behoorlijke snelheid nadert. Ik ga altijd aan de kant en deze keer dus ook. En dat is maar goed ook want de chauffeur vindt kennelijk dat de weg van hem is en dendert al toeterend als een halve gare voorbij. Minuten later hoor ik hem nog steeds toeteren. Idioot! Gelukkig zijn de meeste chauffeurs niet zo, die geven netjes richting aan ten teken dat ze je gezien hebben en rijden met een ruime bocht om je heen.

Na een zware dag kom ik ook vandaag weer aan de finish, nog niet eens in een slechte tijd. Maar het gevoel dat ik erbij had is minder.   Gauw vergeten, deze dag, en op naar morgen!

25-8: St-Sernin-sur-Rance-> St-Pons-de-Thomières, 69 km, +1405/-1425 hm
Organisator JB heeft me vandaag een paar keer gevraagd hoe het met me gaat en of ik wel goed kan ademen. Ja hoor, vandaag gaat het weer helemaal prima. Mijn neus zit wel vol snot en mijn longen vol slijm maar dat raak ik onderweg wel kwijt. Vorig jaar tijdens de Tour liet ik in Frankrijk een shitspoor achter en dit jaar is het een slijmspoor. Ze zullen weten dat ik hier weer geweest ben.

De route van vandaag is lang, zwaar en bloedjeheet. Ik wil het rustig aan doen want als ik diep moet ademen ga ik hoesten. Gelukkig is het ook een mooie route en ik voel me goed dus kan ik lekker lang genieten. Behalve van het ontzettend steile trailstuk wat we na 50 km voorgeschoteld krijgen. Als ik een trailloper zou zijn geweest zou ik het een technische trail noemen en meteen naar mijn stokken grijpen. Maar nu, met 1069 km in de benen, moet ik me als asfaltloopster zonder stokken naar boven ploeteren. En dat gaat niet geheel geruisloos. Ik mopper wat af maar er is toch niemand in de buurt die het hoort dus dat geeft niet. De laatste 10 km maken veel goed want die gaan alleen maar naar beneden en dat kan ik tegenwoordig wel.

De grote verrassing komt als ik ons overnachtingsadres binnen loop. Het is er schoon en licht en de douches zijn warm. En er zijn wel 12 wc's: 6 voor de mannen en 6 voor de vrouwen. ZES!!! En ze zijn schoon en hebben een wc-bril. Ik ga ze alle 6 in deze middag en nacht gebruiken. Zeker weten!

26-8: St-Pons-de-Thomières-> Moussan, 61 km, +866/-1207 hm
61,7 km bij 40 graden met nauwelijks schaduw. Wijngaarden en olijfbomen geven nou eenmaal geen schaduw. Wel een schitterend parcours maar ik kon vandaag echt de drive niet vinden om door te lopen. Liep maar een beetje te sloffen over de heuvels en had er totaal geen zin in. Te warm, te moe, te steil, te trail, te dorstig, te snotterig, etc. En ook te geïrriteerd, wetende dat we de komende twee nachten overnachten in een schuur van een wijnboer, met één stopcontact, geen licht en de douche en wc's op 300 meter afstand. Dat is op zich helemaal geen probleem maar de laatste dagen zijn er steeds meer mensen bij ons aangesloten. Hele families, honden en stichtingen reizen mee. Ook een fietser die zich nauwelijks met ons bemoeid maar nu met zijn fiets een slaapplaats bezet houdt. De lopers zijn in de minderheid. De beste slaapplaatsen worden door niet-lopers ingenomen, ze douchen als eerste en de wachtrij voor de wc's groeit. Van mij mag iedereen een begeleider hebben maar het loopt nu echt een beetje uit de hand.

Positieve uitzondering is de groep Taiwanesen die de hele drie weken meereizen, zij maken zich tenminste nog nuttig. Ze delen eten uit aan de lopers, maken schoon en dragen je tas. Vandaag kreeg ik ook een medicijn van ze tegen mijn hoest. Puur natuur maar ik kan niet lezen wat er in zit. Als ik morgen vreemd doe weten jullie waar het aan ligt.

27-8: Moussan-> Gruissan-Plage, 40 km, +266/-314 hm
Daar ben ik dan. Bij de finish van de TG 2016, als derde vrouw in het algemeen klassement. Met 1190 km in de benen. Die benen die niet altijd even goed meewerkten maar het uiteindelijk toch weer flikten. Ik pink stiekem een traantje weg, de vermoeidheid moet er uit.

Het was mooi, zwaar, vermoeiend, warm en soms pijnlijk maar de vier Nederlanders (Erwin Borrias, Jos Broersen, Jenni de Groot en ik) hebben het alle vier gehaald.

Morgen gaan Erwin, Jos en ik naar huis. Terug naar mijn eigen Jos. Daar waar ik een echt bed heb, twee schone wc's (met bril!) voor twee personen, een warme douche, een wasmachine, vaatwasser en privacy. De ongemakken laat ik hier in Frankrijk achter, de goede herinneringen neem ik mee.

Het was een lange reis maar zeer zeker de moeite waard. Ik pink nog maar eens een traantje weg. Die vermoeidheid hè?

3 opmerkingen:

  1. Nou ik hoop dat je die verkoudheid onder de duim kunt houden. Zorg goed voor jezelf en neem wat extra vitamientjes. Toi toi voor de laatste 5 dagen.

    Groetjes,

    Dorothé

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Nav je laatste aanvullingen wil ik je nog zeggen dat je behalve goed kunt lopen er ook leuk over kunt schrijven.... slijmspoor, naar de trailstokken grijpen, 6 wc's uitproberen.... Geniet van je laatste runs in La Douce France.... Misschien vind je het zelfs wel jammer dat de finishlijn dichterbij komt.

    Groetjes,

    Dorothé

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wat raar dat er zoveel begeleiders zijn en nog vreemder is dat zij jullie voorzieningen inpikken. Puntje voor de organisatie om ze op aan te spreken.

    Goede thuisreis, geniet van de rust, reinheid en aanwezigheid en vooral van je prestatie.... als je je een beetje beter voelt dan zit je zo weer op een roze wolk.

    Groetjes,

    Dorothé

    BeantwoordenVerwijderen

Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.