zaterdag 24 september 2016

23-9-2016: Martinimarathon, Groningen



Een marathon op een atletiekbaan betekent 105,5 rondes van 400 meter.  Bocht naar links, stukje rechtdoor, bocht naar links, stukje rechtdoor, bocht naar links, etc. In totaal 211 bochten naar links. Naar links is makkelijk onthouden voor me want dat is de kant waar mijn stijve been zit, mijn souvenir van Frankrijk, nadat ik daar 19 dagen voornamelijk aan de linker kant van de weg liep. En voor het geval je het echt niet meer weet welke kant je op moet staat er bij elke bocht een pijl die de goede kant opwijst. Je moet wel heel dom zijn om hier de verkeerde kant op te lopen.
Die 211 linkerbochten vind ik nog wel meevallen want ik liep eerder al langere afstanden op een atletiekbaan: meerdere 6 uurslopen, 50 km, 100 km, 12 uur en ook een 48 uur die ik op een sintelbaan van 309 meter liep. Dus zo'n marathonnetje moet ook wel lukken, nietwaar?

Zoals ik al zei heb ik een stijf been, daar heb ik wel wat last van maar niet zo erg dat ik er niet mee zou kunnen lopen. In het begin van de wedstrijd valt het dan ook allemaal best wel mee. Ik loop vanaf het begin best lekker en eigenlijk veel sneller dan de bedoeling was en wat ik dacht op dit moment te kunnen. Ik hoopte dat ik ergens rond de 4 uur zou kunnen lopen want na de Transe Gaule zit er natuurlijk niet zoveel snelheid meer in mijn benen. Dat dacht ik dus maar mijn rondes liggen steeds op zo'n 2.05-2.09 minuut en volgens het bord dat bij de doorkomst staat zou dat een eindtijd van 3.41 uur betekenen. Ik geloof er niets van dat dat gaat lukken maar zolang ik lekker loop blijf ik dit tempo maar aanhouden. Helaas begint na 1,5 uur mijn been toch weer lastig te doen en ook mijn kuiten worden wat stijf. De ene ronde wel en de volgende weer niet dus echt druk maak ik me er niet om. Soms kijk ik bij doorkomst even op het bord en steeds staat daar dezelfde doorkomsttijd. Ik snap er niet zoveel van maar het geeft me wel een oppepper. Tegen Jos zeg ik dat ik ga proberen een Sarah-PR te lopen, dat staat op 3.53 uur dus dat zou moeten kunnen. Bocht naar links, stukje rechtdoor, bocht naar links, stukje rechtdoor, bocht naar links, zo gaat het maar door en door. En steeds in 2.05-2.09 minuut per ronde. Ik kan er echt met mijn hoofd niet bij maar het is toch echt zo. Als een Zwitsers uurwerk, retestrak op een schema van 3.41 uur. Bocht naar links, stukje rechtdoor, bocht naar links, stukje rechtdoor en weer 2.05 minuten verder.

Ik loop vrijwel alles alleen, precies zoals ik het prettigst vind. Alleen de de laatste 15 rondes loopt Lex in mijn kielzog, dat denk ik want ik zie steeds zijn rondetijden staan bij de doorkomst. Ik durf echter niet achterom te kijken want mijn kuiten dreigen nu echt in de kramp te schieten. Mijn prognosetijd kan ik nu niet meer zien want het bord geeft alleen de tijd van de laatste persoon die doorkomt weer en dat is Lex. Maar de rondetijden blijven gelijk en ik ben wel blij dat hij achter me loopt want dat geeft me net dat beetje extra kracht om het tempo vast te houden. En hij is ook blij met mij als haas, zo vertelde hij me later. Twee vliegen in één klap dus. Drie rondes voor de finish probeer ik nog te versnellen maar de kramp schiet daarbij bijna in mijn kuit dus die versnelling laat ik maar achterwege.
De prognose was dus vanaf het begin 3.41 uur en dat is ook mijn eindtijd geworden: 3.41.34, een nieuw Sarah-PR en ik wordt hiermee vijfde in het overall klassement en eerste vrouw. Niet slecht!


Nadat ik gefinisht ben word ik meteen geacht op het podium plaats te nemen voor de huldiging. Ik sputter tegen want weten jullie wel hoe stijf mijn poten benen voelen? En dan blijkt weer hoe geweldig deze organisatie is: Bert biedt me galant een arm en helpt me het podium op en daar krijg ik een prachtig beeldje van de Martinitoren. En dan moet ik weer van dat podium af zien te komen en ook daar is Bert mijn galante ridder, hij tilt me er gewoon vanaf! Hupsakee, in één grote zwaai sta ik weer met beide benen op de grond.

En dit alles kostte slechts het symbolische bedrag van 4,21 euro. En een tank benzine, dat dan weer wel.
Dank aan Bert Eillert en Alex Jager voor het organiseren van deze geweldige marathon.

De foto's van Jos kun je hier zien.


2 opmerkingen:

  1. Strakke tijd hoor, maar ik begrijp niet dat je niet gek wordt van meer dan 100 dezelfde rondjes. Dat vind ik alleen al een prestatie.Misschien vind je het wel heerlijk rustgevend na alle spannende loopavonturen op de TG ;-)

    Groetjes,

    Dorothé

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Da's maar goed ook dat Bert je weer met beide voeten op de grond heeft gezet...., en hopelijk ook nog met je schoenen aan... ��
    Maar: wat een geweldige prestatie, een super Sarah-PR!

    BeantwoordenVerwijderen

Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.