Over een onwillige knie, een (te) lange winterslaap, planning en Jannets tegeltjeswijsheden (2)

De knie:

Met de knie bedoel ik mijn eigen rechterknie. Die het niet leuk vindt om over paardenpaden te lopen. Die liep ik om op mul zand te trainen. Omdat ik serieus van plan was om de JKM te gaan lopen. De hele wel te verstaan want die mag ik meelopen. Die hele waar de organisatie een run-boat-run van heeft gemaakt en wat me heel erg leuk leek. Ik schrijf nu in de verleden tijd want ik ga hem niet lopen.

Mijn knie heeft de beslissing voor me genomen. Mijn knie wil geen 123 km zand. Mijn knie protesteerde heftig. GEEN ZAND, GEEN ZAND, GEEN ZAND!!! Ik wil asfalt, niet dat gehobbel en geploeter over zand! Ik wil geen strand! En dus besloot ik te luisteren naar de knie. Geen JKM voor mij. Wel heel veel oefeningen om die lastige knie weer in het gareel te krijgen. Heel veel oefeningen voor de knie. Ik oefende me suf. Hield extra rust, had een Blue Sunday in plaats van een Blue Monday, oefende, oefende en oefende. Om gek van te worden maar het hielp wel. De knie is weer vrijwel pijnvrij. Ik wandel en loop weer. De conditie heeft niet geleden. Vandaag liep ik 23 km met 2 vingers in de neus. Had ik dit jaar nog niet gedaan dus dat is goed nieuws. Twee vingers in de neus, over asfalt en een bandage om de knie, dat dan weer wel. Maar met nog wat oefenen komt er ook weer een tijd dat ik zonder bandage kan lopen.

De winterslaap:

Veel te lang. Normaal gesproken neem ik 6 weken relatieve rust. Relatief, want ik loop natuurlijk wel. Minder dan de rest van het jaar, meer dan de gemiddelde hardloper. Voor mijn doen weinig. Om uit te rusten, om het koppie weer leeg te krijgen, om plannen te maken voor het nieuwe loopjaar. Allemaal gelukt maar het winterslaapje werd verlengd door die knie. Rot knie! Maar als ik dan toch een blessure moet krijgen dan is dit wel de beste tijd van het jaar. Dat dan weer wel.

Planning:

Geen JKM dus. Voorlopig ga ik me op asfalt richten. Dit jaar had ik al asfaltloopjes gepland, ook met het oog op de Tour de France Footrace die ik volgend jaar wil lopen. Dat zal allemaal asfalt zijn. De trail hype laat ik graag aan me voorbij gaan. Da’s niks voor mij. Zandpaden zijn prachtig en ik zal er nog regelmatig overheen lopen, in een training en zolang het geen mul zand is. Die knie, hè? En bergen zijn schitterend voor een vakantie, maar niet om in wedstrijdverband over heen te lopen. Alleen voor de heuveltjes en de modder van Limburgs Zwaarste maak ik dit voorjaar nog een uitzondering. Omdat ie zo ontzettend leuk is.

Jannets tegeltjeswijsheid (2):

Ik ben dus al ingeschreven voor verschillende wedstrijden. Dat is niet moeilijk. Je zoekt er eentje uit op internet, typt je naam en drukt op het knopje verzenden. En hoppa, voor je het weet ligt er een bevestiging van je inschrijving in je mailbox. Snel, safe en simpel. Maar dan moet je dus nog aan de start zien te komen en, nog belangrijker, aan de finish. Het liefst blessurevrij. De belangrijke wedstrijden die ik wil gaan lopen zijn pas over een aantal maanden dus ik heb nog meer dan genoeg de tijd. En ik moet de meesten nog betalen…soms ben ik best snel, safe en slim.