woensdag 22 juli 2015

Tour de France Footrace 2015, week 4


Oef, dit gaat een hele zware week worden met alleen maar lange etappes.

Dag 23, 20-7-'15:  Trèbes > Nailloux,  86,498 km
Stomme rot trail.
Stomme rot boomwortels.
Stomme rot stenen.
Stomme rot val. En weer op dezelfde knie. Stomme rot knie.
Stomme rot hitte.
Stom rot kanaal.
Stomme rot zon.
Stomme rot schaduw.
Stomme rot fietsers met hun veel te brede stomme rot fietstassen.
Stomme rot afstanden.
Stom rot verkeer.
Stom rot asfalt.
Stomme rot Tour.
Ik wil naar huis! 
Maar niet nu want morgen ga ik eerst weer lopen. Ik moet nl. naar Parijs. En dan hopen dat ik weer net zoveel zonnebloemen zie als vandaag.


Dag 24, 21-7-'15: Nailloux  > Montech, 85,285 km

Een bedrukte stemming bij de start want Hiroko is uitgestapt. De lange etappes zijn voor haar niet meer haalbaar met haar blessure. En dus gaan we zonder haar van start voor onze 86 km. Weer zo'n veel te lange etappe. En dat bij 38 graden en weinig schaduw. De zonnebloemen vinden het niet erg, die staan allen met hun koppies naar de zon gedraaid. Zonnebloemen zover als je kunt kijken. Prachtig! We lopen weer vrijwel de hele dag langs het kanaal en ook nog dwars door Toulouse. Als ik gefinisht ben komt Hiroko meteen naar me toe, ik moet mijn stinkende kleren bij haar inleveren en dan zal zij ze voor me wassen. Wat lief! Morgen loop ik in heerlijk fris ruikende kleding.

Dag 25, 22-7-'15: Montech  > Saint-Hilaire-de-Lusignan,  75,037 km
Het werd hoog tijd dat de zonnebloemen weer eens water kregen want ze lieten hun koppies al hangen. Vandaar dat de weergoden vandaag eens een flinke hoosbui over hun koppies en de onze uitstorten. De eerste bui die we sinds 3,5 week kregen en bij die ene bui blijft het gelukkig ook. We lopen weer vrijwel de hele dag langs het kanaal en dat heb ik nu wel eens gezien. We komen veel pelgrims tegen vandaag want we volgen een deel van de GR65 naar Santiago de Compostella. De meesten zijn al behoorlijk op leeftijd maar er wandelen ook 3 jonge vrouwen van een jaar of 20 en die moedigen ons luid aan. De laatste 10 km lopen Jenni en ik samen. We hebben het best weer zwaar en het laatste stuk is langs een drukke weg dus samen lopen is dan wel heel prettig. Ook deze dag brengen we weer tot een goed einde maar het lijf piept en kraakt nu flink. Morgen nog een lange etappe en daarna zijn ze gelukkig weer korter.

Onthouden: komende dagen geen linzen en/of bonen meer eten want het toiletpapier gaat zo wel heel erg snel op.

Dag 26, 23-7-'15: Saint-Hilaire-de-Lusignan  > La Réole,  79,338 km
We beginnen vandaag met een ochtendwandeling. De eerste kilometers gaan te steil omhoog om hard te lopen. Iedereen heeft toch altijd al moeite met opstarten en als je dan meteen moet klimmen valt dat niet mee. Maar we worden beloond met prachtige uitzichten. Na de heuvel gaan we weer verder langs het kanaal. Gelukkig grotendeels in de schaduw want de temperatuur is als vanouds weer boven de 30 graden. En gelukkig met veel plaatsen waar ik beschut kan zitten want ik moet wel erg vaak uit de broek. Telkens als ik iets eet of drink rommelt het zich direct een weg door mijn darmen naar buiten. Ik ben niet de enige die hier last van heeft dus waarschijnlijk zal er gisteren met het eten niet helemaal goed zijn geweest? Verder gaat het lopen prima en heb ik nergens last van, zelfs mijn knie houdt zich goed. Ik ben wel blij dat de meeste lange etappes er nu op zitten. Er komen nog wel een aantal maar niet zoveel meer achter elkaar. Deze afgelopen 5 dagen waren eigenlijk te zwaar.

Dag 27, 24-7-'15:  La Réole  > Sadirac,  53,435 km
Vandaag hoeven we 'maar' 53 km te lopen. Apart hoe je je grenzen verlegt. Na zoveel lange etappes klinkt 53 km als weinig. Maar toch waren het lange kilometers voor me. Ik heb door de diarree van gisteren nauwelijks iets binnen kunnen houden en ook vandaag lukt dat nog niet helemaal goed. De etappe volbreng ik op water, cola en wat droge biscuitjes. En een hele croissant! Marie, die elke dag 1 of 2 verzorgingsposten verzorgt met haar man, heeft voor ons verse croissants gekocht. Wat een traktatie als je al meer dan 3 weken slap sponzig stokbrood eet. 
De zonnebloemvelden hebben plaats gemaakt voor wijngaarden en het grootste gedeelte van de route gaat vandaag over een oude spoorrails. Dat is nu een prachtig geasfalteerd fietspad zonder ook maar 1 oneffenheidje. De stations staan er nog en zijn nu bewoond. Na 53 km waarin ik slechts 3x een sanitaire pauze hoefde te nemen finishen Jenni en samen. Weer een etappe in de knip!

Dag 28, 25-7-'15: Sadirac > Lacanau, 74,371 km
Vandaag gaan we weer door een grote stad, Bordeaux. Eerst de laatste 20 km van het fietspad, dan de stad door en dan nog een dikke marathon langs een vrij drukke weg maar wel met vele chateaus om te bewonderen. Voordat ik Bordeaux in ga staat er een hardloper die me in het Nederlands vraagt of ik het leuk vindt als hij een stukje met mee loopt? Ja, natuurlijk! Ik vraag zijn naam. Martijn van Emmerik is het antwoord en dat komt me bekend voor maar een belletje gaat er in mijn vermoeide hoofd nog niet rinkelen. Hij vertelt dat hij ook uit Almere komt en dat we ooit samen naar een wedstrijd zijn gereden. Oeps, wat stom van me dat ik dat vergeten was. Martijn loopt een heel stuk door Bordeaux met me mee en dat is wel heel erg fijn want nu hoef ik zelf minder op te letten waar de pijltjes hangen. Thanks Martijn!

Ondanks 3 sanitaire stops (Lionel wint vandaag van me met 4 keer) loop ik vandaag wel lekker. Dat zal mede komen doordat de temperatuur flink gedaald is tot een graadje of 25, onze koudste dag tot nu toe.


Dag 29: 26-7-'15:  Lacanau  > Le Verdon-sur-Mer, 62,187 km
Een beetje saai parcours vandaag. Nog een paar chateaus maar lang zo mooi niet als gisteren. En verder boerderijen en een paar dorpjes en dat was het dan wel. Helaas vrijwel de hele 62 km langs een redelijk drukke weg waardoor we alles aan de linkerkant moeten lopen. Die eenzijdige belasting vindt mijn knie niet leuk. De laatste 8 km lopen Jenni en ik weer samen. Zo kunnen we elkaar een beetje helpen met de laatste zware loodjes. Steeds als we dat doen kiezen we een punt tot waar we gaan lopen en waar we dan een stukje mogen wandelen. Tot het verkeersbord, tot die auto, tot de helling. Oh, die stelt niets voor dus we lopen hem gewoon op, wij kunnen dat. Tot dat huis, tot die boom. Weet je wat, we gaan verder tot de derde boom. En zo kom je dan toch weer aan de finish.

5 opmerkingen:

  1. Ik hoop dat je doe knie een beetje kan laten behandelen .
    Ik vind het toch zeker erg knap .
    En ook erg leuk te lezen dat jullie dames zo geldig met elkaar omgaan en steunen .
    Het gaat toch nog erg goed .
    Dat bewijst dat de vrouwen toch echte doorzetters zijn .
    Ik krijg bijna zin om ook mee te doen al is dat denk ik niet voor mij weggelegd gezien mijn snelheid .toybtoy tot nog 2,5 week als ik het goed heb volhouden en elke etappe finishen en jullie zijn de helden van ons Nederland je .
    De laatste dag kan je alles uit de kast halen de laatste km .
    Groetjes Annie

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Misschien kan je als je geen coldpack heb met een zak ijs of een fles water uit de vriezer als je dat kan bemachtigen op je knie leggen .
    En voor je voeten als je daar last van heb .
    De fles op de grond en daar je voeten erop zetten .
    Dat hielp mij als ik last van mijn voeten heb en dat deden ze en Ik liep toen maar 144 uur 6 dagen .
    Jij loop er meer en Wilma en Jennie

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Hoi Jannet, wij hebben jullie gezien op 18/7 op de camping in Capestang en hebben toen een hele tijd staan praten met Wilma. We zijn erg onder de indruk van jullie prestaties en hebben het nog elke dag over jullie! Sinds gisteravond zijn wij weer thuis in Den Haag en we blijven jullie volgen, hoor! Veel succes nog! Groeten, ook aan Wilma, van Peter en Vera.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ha die Jannet,
    Zeker, weer een etappe in de knip. Nog maar 16 te gaan of zo, toch? Waar hébben we het over!
    Mooi dat je knie zich gedeisd houdt. Je darmen zullen inmiddels ook wel weer tot rust zijn gekomen; nu alleen nog maar duimen voor glad asfalt tot Parijs.

    Het valt soms niet mee je gebruikelijke relativerende zelf te herkennen in je stukjes, maar dat geeft wel aan hoe zwaar deze tour is. En dat hardlopen bepaald niet alleen maar uit genieten bestaat. En dat het desondanks tóch is wat je (= men, we) zo ongeveer het liefst doet...
    Hou je taai, taaie!
    x

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Super goed artikel. Ik blijf je blog volgen want je schrijft super goed!

    BeantwoordenVerwijderen

Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.