Tour de France Footrace 2015, week 5

Als je de kaart maar genoeg uitzoomt is het maar een klein stukje.....

Dag 30: 27-7-'15: Royan  >  La  Tremblade,  41,216 km
Wat een vreemde dag. Om 6.45 uur met de hele groep vertrokken voor een gezamenlijke wandeling naar de boot, 4 km. Daar 45 minuten gewacht tot die boot eindelijk vertrok, 25 minuten later stonden we aan de overkant in Royan waar we verwelkomd werden met koffie en een minicroissantje. Toen weer wachten en eindelijk om 9.30 uur mochten we vertrekken voor onze 41 km. En bij mij liep het toen echt niet meer. Door al het gewacht en rondhangen waren mijn benen volgelopen en kwam ik nog moeilijker dan anders op gang. Dus mezelf die 41 km doorgeworsteld. Het was trouwens 41,9 km want zoals vrijwel elke dag rekenen we hier met Franse kilometers.

Bij binnenkomst hoor ik van Philippe dat Wilma tegen een slagboom is gelopen, 2 tanden uit haar mond heeft en naar de tandarts gebracht is. Daar is ze gelukkig goed geholpen, ze heeft weer een stralende lach en kan morgen gewoon starten.

Dag 31: 28-7-'15: La Tremblade  >  Rochefort-sur-Mer,  48,539  km
Eindelijk weer eens een redelijk normale dag. Ik ben wel blij dat het vandaag een korte etappe is want mijn darmen zitten me nog steeds dwars. 's Avonds kan ik door de vermoeidheid nauwelijks eten en het komt er allemaal ook veel te snel weer uit. Ik schat dat ik zo'n 3 kg ben afgevallen, dat is geen ramp maar er moet niet te veel meer af.

Maar wonder boven wonder heb ik vandaag eens geen opstartproblemen dus dat scheelt. We hebben een rustige en mooie route vandaag. De zon breekt door de wolken en zet de kerk in een prachtige gloed. En we zien tientallen zilverreigers in het moeras. Mijn lopen blijft goed gaan tot het laatste stuk, dan kom ik samen te lopen met Chantal en zij zit erdoor. Dat betekent dus wandelen. Geeft niet want we komen toch weer mooi aan de finish. Maar die is deze keer niet op de camping. We moeten eerst met een pont over gezet worden en dan nog vervoerd met de auto. Eigenlijk is het geen pont maar een grote brug waar een bak aanhangt waar 80 mensen in naar de overkant gezet kunnen worden. Het ding zal best een naam hebben maar dat weet ik nu even niet. Pas een uur later kom ik aan op de camping. Dat is best wel balen maar als dan je tassen al klaar staan in de tent, die tent op een prachtige plek aan het water staat, Anneke eten voor je heeft gekocht omdat ze vindt dat je bijgevoerd moet worden, je van Chantal een punt pizza krijgt en de douche ook nog eens heerlijk warm is dan hoor je mij niet klagen. Ik heb geen blessures zoals vele anderen wel hebben. Ik mag dan een mager scharminkel worden omdat ik weinig eet en wat te veel de bosjes in moet en ik heb een lastige knie, maar als dat alles is en er verder niks geks gebeurt loop ik echt wel naar Parijs, wat ik je brom!

Dag 32: 29-7-'15: Rochefort > Marans,  61,122 km
Gistermiddag ging het regenen, niet alleen buiten maar ook in onze tenten. Drup, drup, drup....waardeloos. De was droogt natuurlijk ook niet dus alles voelt vochtig. Gelukkig was het vandaag bij het opstaan wel droog en bleef het dat ook.

Het parcours was weer mooi: gedeeltelijk langs de zee, gedeeltelijk langs weer een kanaal en door het prachtige dorp La Rochelle. En omdat het zo'n prachtig dorp is is het er ook behoorlijk druk. Om er doorheen te lopen kost meer moeite dan om door Bordeaux te lopen. Maar het is weer gelukt zonder te verdwalen. Bij de laatste verzogingspost haal ik Jenni in en we lopen weer samen naar de finish.

We tellen nu af op de Jenni-manier: vanaf nu hoeven we nog maar 1 woensdag te lopen.

Dag 33: 30-7-'15: Marans > Château-d'Olonne,  83,334 km
Vannacht heeft het gevroren...nee hoor, geintje. Maar het was wel behoorlijk koud. Ook bij de start is het nog niet echt warm maar we hebben 83 km de tijd om ons warm te lopen. Het parcours van vandaag is niet echt geweldig, zeker 60 km gaat langs drukke wegen en de rest is wel leuk. Helaas wel 5 km trailpad maar daar is dan weer geen langsrazend verkeer.

Het positieve van vandaag is dat ik niet de bosjes in heb gehoeven. Dat scheelt een hoop.
Nog 1 donderdag te gaan.

Dag 34: 31-7-'15: Château-d'Olonne > Notre-Dame-de-Monts,  66,087 km 
Weer een koude start vandaag en warmlopen lukt me ook niet. Ik loop de hele dag met kippenvel op mijn armen en het klamme zweet op mijn rug. Eten en drinken gaat ook moeilijk. Tel daar de vermoeidheid van de lange etappe van gisteren bij op en het gaat voor geen meter. Na 23 km zie ik Jenni, Chantal, Alain en Cornelia een weg inslaan die volgens mijn GPS verkeerd is. Toch staat het pijltje wel die kant op. Ik twijfel want die weg is een hele drukke en de weg die de GPS wijst is een rustige die naar de kust gaat en daar zou een verzorgingspost moeten zijn. Terwijl ik met mezelf sta te overleggen komt het groepje weer terug dus ik wacht op ze. Met z'n allen nemen we vervolgens mijn GPSroute en zo komen we toch weer goed uit. Jenni zegt dat ze best moe is en dat het lopen zwaar gaat. Nou, bij mij ook. En dus spreken we af dat we de rest van de dag bij elkaar zullen blijven om elkaar te steunen. En daar ben ik maar wat blij mee. Samen gaat het goed, om de beurt nemen we de kop en helpen elkaar zo naar de finish. Gelukkig is de route van vandaag ook mooi, veel langs de kust en door dorpen. Maar de dag duurt voor mijn gevoel erg lang en ik ben blij wanneer we eindelijk de camping oplopen. Daar rol ik na de douche rillerig in mijn slaapzak en kom er pas voor het eten weer uit. Maar ik krijg geen hap door mijn keel. Alleen de aanblik van het eten doet me al kokhalzen. 's Nachts slaap ik gelukkig wel goed...tussen de toiletbezoeken door.

Dag 35: 1-8-'15:  Notre-Dame-de-Monts > Port-Saint-Père,  52,746 km
Wat een ellende. Niet alleen ik ben ziek, er zijn meerdere mensen die overgeven en diarree hebben. Ik voel me zo slap als een vaatdoek, ben volkomen leeg. Alles wat ik vandaag onder het lopen probeer te eten valt verkeerd, een stukje meloen komt er meteen weer uit. En dus houd ik het voornamelijk bij drinken. Hierdoor gaat de maag wel beter voelen en na het lopen voel ik me beter als ervoor. Slap en leeg maar beter. Dus eet ik 's middags enthousiast een salade, pannenkoek en een half broodje...waarna mijn darmen het er nog enthousiaster weer uitwerken. Dit gaat zo echt niet langer en dus neem ik loperamide. Ik ben geen fan van medicijnen maar als ik Parijs wil halen zal ik wel moeten, ik moet echt kunnen eten want ik ben sterk aan het vermageren. 's Nachts slaap ik wel goed ondanks de muziek die om half 3 gespeeld wordt en de wekker van Siegrid die voor de zoveelste maal een uur te vroeg afgaat.

Over het parcours van vandaag kan ik kort zijn: veel te druk en gevaarlijk. Siegrid is door de politie van de weg gehaald en mocht niet verder lopen. Gelukkig hebben ze de andere lopers niet gezien. Een dag om snel te vergeten.

Dag 36: 2-8-'15:  Port-Saint-Père > Oudon,  60,321 km
Vanmorgen moesten we de eerste 11 km flink doorlopen want we moesten de veerboot halen. Als je die niet zou halen zou je 20 minuten moeten wachten op de volgende. Helemaal geen ramp maar dan ben je wel 20 minuten later op de camping en dus heb je dan 20 minuten minder om lekker languit te kunnen liggen. Met die gedachte in ons achterhoofd vertrokken Jenni, Chantal en ik wat pittiger dan anders. En liepen vervolgens verkeerd. Oei, tempo omhoog! De heuveltjes werden nog net niet opgesprint maar veel scheelde het niet. Ook het stuk trail was geen reden om het rustig aan te doen. Doorlopen! Met z'n drieën gingen we als een speer. Alain, die voor ons liep, riep dat de boot in zicht was maar bijna zou vertrekken. En dus gingen we nog harder en harder. In volle sprint sprongen we op de boot die 10 seconden later vertrok. Gered! Tot grote hilariteit van Lionel, Eddy en Alain hadden de 3 vrouwen gewonnen van de boot.

Hierna bleven die 3 snelle dames de verdere dag bij elkaar maar hielden wel een rustiger tempo aan. Het parcours van vandaag was zoveel anders dan gisteren, vrijwel geheel over fietspaden en langs de Loire. Wat een verademing. En het allerbeste nieuws is dat ik nergens last van had. Wat is lopen dan heerlijk!