maandag 10 september 2018

8-9-2018 De Run, Winschoten (100 km)


Laat ik maar met de deur in huis vallen: mijn eindtijd van deze loop is 9.40.21. Een verbetering van 28 minuten van mijn Sarah-PR en mijn tweede tijd ooit op een 100 km. Dat Sarah-PR was de bedoeling, dat het mijn tweede tijd ooit zou gaan worden had ik niet verwacht. 
In Winschoten heb ik altijd goed gelopen, vandaar ook dat mijn keuze op deze loop was gevallen. Ik wilde beter lopen dan mijn wedstrijd in Rheine van dit jaar en dat zou ook niet moeilijk moeten zijn want toen zat ik wel erg veel op de Dixie en moest ik ook nog een blaar doorprikken. 

In Winschoten lopen we 10 rondes van 10 km, dat rekent lekker makkelijk. En rekenen is iets wat ik graag doe en ook deze dag veel heb gedaan. Steeds bij de doorkomst reken ik uit hoe lang ik over de ronde deed en hoeveel tijd ik nog heb om onder de 10 uur te blijven. Na 50 km wordt het de hoogste tijd om dat schema los te laten want dan kom ik door in 4 uur en 47 minuten. Als ik dat met twee vermenigvuldig en er een kwartier bij optel heb ik ongeveer mijn eindtijd, zo reken ik dat vaker uit en meestal klopt het dan behoorlijk. Mijn record staat trouwens op 10 minuten verlies in de tweede helft.
 Omdat ik me nog steeds supergoed voel ga ik heel voorzichtig denken aan een jonge meiden PR, dat staat op 9.39.38. Toevallig is dat één van de weinige PR's die ik uit mijn hoofd weet omdat ik het toen zo jammer vond dat ik niet één seconde langzamer was, dat zou een veel mooier getal opgeleverd hebben.
De zesde ronde gaat nog steeds probleemloos, de zevende en achtste ronde gaan iets zwaarder en langzamer maar ik lig nog steeds prima op PR-koers. 
Maar dan gaan mijn kuiten lastig doen. In de achtste ronde krijg ik kleine krampscheutjes, steeds als ik een klein beetje door wil lopen word ik erdoor geplaagd. Ik kan het redelijk onder controle houden door veel te drinken. Bij elk kind dat water aanbiedt neem ik dankbaar een bekertje maar mijn tempo zakt toch in. Bij doorkomst na 9 rondes weet ik eigenlijk al lang dat ik dat PR niet ga redden maar ik geef het niet op. Misschien kan ik straks nog wat versnellen? Dat lukt me inderdaad na 96 km maar dan is het te laat. En dat geeft helemaal niets, ik heb me er al lang bij neergelegd. 

Potverdikkie, ik loop dan geen PR maar wel een hele goede tijd. Voor mijn doen dan. Zo lekker heb ik al heel lang niet meer gelopen en dit had zeker vandaag niet verwacht. Die bijna huilende loopster die je hierboven op de foto ziet finishen is er dus eentje die huilt van geluk en van opluchting omdat ze er is. Let wel even op dat zweefmomentje, dat is die eindsprint! Maar wat was ik kapot op het eind. Na de finish werd ik gelukkig door een ontzettend lieve mevrouw opgevangen en ondersteund toen ik in de hekken hing. Daar ben ik wel even blijven hangen voor ik weer verder kon. Niks aan de hand, zo gaat dat vaker bij mij. 

De reden dat ik hier zo ontzettend veel gerekend heb onderweg is niet alleen vanwege het PR maar vooral om mezelf bezig te houden, om in mijn eigen kleine wereldje te blijven. Winschoten staat erom bekend dat het er druk is met publiek. En dat is natuurlijk leuk (als je er van houdt) maar het gaat ook ten koste van je concentratie. Gelukkig voor mij vond ik het veel minder druk dan in de jaren 2007, 2008 en 2009 toen ik hier liep. Of ik verbeeld het me, dat kan ook. Dat publiek is over het algemeen heel enthousiast. De kinderen geven je sponzen en water, de ouders zitten gezellig in partytenten langs de kant kletsen, te eten en te drinken en het is eigenlijk één groot buurtfeest. Toch wil ik daar niet mee bezig zijn, ik loop hier mijn eigen feestje. Een paar mensen vallen me wel op en één daarvan is de mevrouw die bij het 7,5 km punt zit en die me steeds aanmoedigt. 
'Ben je er nou al weer?'
'Ja, daar is Jannet weer!'
'Hoeveel rondjes moet je nou nog?'
'Tot straks!'
'Geweldig goed gedaan Jannet en tot volgend jaar!'
Ook de verkeersregelaars op het 3 km-punt en op het 3,5 km-punt zijn elke ronde enthousiast en moedigen me aan. Echt super. Ik bedank ze allemaal in mijn laatste ronde. 

Na de finish zegt Jos tegen me dat ik derde bij de V50 ben geworden. Ook daar ben ik blij mee maar lang niet zo blij als met mijn race en mijn tijd. Dit was voor mij een perfecte race, zo heb je ze niet vaak. Na mijn eerste helft in 4.47 liep ik de tweede helft dus in 4.53, wat een verlies van 6 minuten betekent. Ook dat is een nieuw PR voor me.

Mijn kuiten hadden wel heel even nodig om te herstellen. De day after stonden ze behoorlijk strak maar na wat ronddrentelen in huis en een wandelingetje waren ze weer in orde. Mijn Elke Dag Hardlopen Challenge (elke dag minimaal een mijl hardlopen) kon ik dus ook deze dag volbrengen. 


3 opmerkingen:

  1. Om dertig of 40 km in hetzelfde tempo te kunnen lopen moet je al aardig trainen maar om dat 100 km te kunnen. Ik volgde die rondetijden (toen ik eindelijk ontdekt had hoe het werkte) echt bijzonder om dan te zien dat je die laatste ronde weer sneller gaat lopen. En dit al de 3e keer dit jaar dat je 100 km loopt. Diepe buiging Jannet.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik vind het klasse! Zelfs een bijna jonge meisjes PR!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Geweldig Jannet! Altijd leuk om over jou en je loopjes te leen :-)

    Jan

    BeantwoordenVerwijderen

Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.