16-8-2014: De 50 mijl van Sint Annen

Van klòkkestoule noar peertil en din nog'n klaain stukie verder.

Ofwel: van klokkenstoel naar peertil en dan nog een klein stukje verder. Ha, mij maak je niets wijs! Ik stam nl. af van Grunnigers. Kreeg ik daarom een uitnodiging voor deze 50 mijl van Sint Annen? Of was dat omdat ik zo aardig ben? Of gewoon omdat vele veel- en ultralopers een uitnodiging kregen? Ik denk het laatste.

Hoewel deze 50 mijl me eigenlijk niet zo goed uitkomt i.v.m. de Spreelauf die volgende week gaat beginnen, meldde ik me toch meteen aan. Er mochten immers maar 20 mensen deelnemen. En het is natuurlijk ook wel een goede training voor de Tour van volgend jaar.

Wanneer ik mijn 10 euro inschrijfgeld wil betalen krijg ik te horen dat de prijs veranderd is. Het is geen 10 euro maar slechts 8. Huh? Dit is echt ongekend! Een prijsverlaging, waar maak je dat tegenwoordig nou mee? En het was al zo'n spotprijsje.

Voor de start (bij de klokkenstoel dus) krijgen we een korte briefing van Gerik, het meeste hebben we al toegemaild gekregen. Het parcours bestaat uit 4 rondes, ziet eruit als een soort verfrommeld klavertje vier, is niet gemarkeerd en moet dus met GPS gelopen worden. Er wordt een tussenklassement opgemaakt na 2 rondes. Dan heb je precies een marathon gelopen. Als je daarna besluit niet verder te gaan krijg je een half certificaat. Geweldig, een half certificaat heb ik nog nooit gehad! Ik vind dat zo origineel en grappig dat ik bijna geneigd ben om na die marathon te stoppen. Maar als je dan met Wilma komt te lopen en Adrie komt erbij fietsen doe je dat natuurlijk niet. En halverwege uitstappen doe ik toch ook liever niet. Dan maar een heel certificaat.

We lopen dus 4 rondjes, allen rond de 20 km. Eerst zouden we alleen bij de doorkomst een verzorgingspost krijgen maar Gerik heeft er later nog 4 bij geregeld. Twee onbemande waar we zelf onze doorkomsttijd op een papier moeten zetten en twee bemande posten waar dat voor ons gedaan wordt. En bij alle posten krijgen we ruimschoots te eten en te drinken. Na doorkomst van de eerste ronde staat er een puddingbroodje voor ons klaar, geschonken door de plaatselijke bakker. En omdat een heel broodje voor ons te veel is delen Wilma en ik er eentje met z'n tweeën. Maar puddingbroodjes laten zich niet zo gemakkelijk delen dus beginnen wel we elk aan één kant te happen en eten naar elkaar toe.

De hele dag lopen we met z'n tweeën en Adrie blijft bij ons fietsen. En de hele dag is op deze manier zo ontzettend gezellig!

Mijn kuiten doen af en toe wel een klein beetje lastig maar dat ben ik wel gewend. Soms laat ik me daarom even afzakken maar haal daarna Wilma weer bij. En soms laat zij zich afzakken want ze moet nogal vaak plassen, maar altijd komen we weer bij elkaar. Kletsend over van alles en nog wat. En soms zijn we zelfs even stil...heel soms.....meestal niet. Wilma kan blaten als een schaap en ik kan geweldig zingen over het peerd van ome Loeks. Jammer dat ik alleen het refrein maar ken maar gelukkig weet Adrie de volledige tekst (bijna goed maar niet helemaal). Iets met zwaaien met zijn staart en dan sterven. Of zoiets. Maar ik heb nieuws: hij is niet dood, hij leeft! Hij staat nl. op dit moment bij mij op de kast, maar daarover later meer.

Het lopen op GPS gaat goed hoewel we wel even moeten uitkijken want de rondes overlappen elkaar voor een gedeelte en omdat ik ze alle 4 aan elkaar heb geplakt en in de Garmin heb gezet moet ik bij de splitsingen goed opletten om de juiste route te volgen. Voor de zekerheid had ik ook de losse rondes in de Garmin gezet maar die heb ik niet nodig want Wilma heeft dat ook en zo komen we er zonder problemen uit. We lopen slechts 2x een heel klein stukje verkeerd. Wilma snijdt per ongeluk ook nog een piepklein stukje af door niet geheel rondom de kerk in Loppersum te lopen (ik wel maar ik liep toen alleen omdat zij weer eens moest plassen en een vriendelijke meneer mij de weg wees) maar maakt dat later ruimschoots goed door een rondje om een oplegger van een vrachtwagen te lopen. Daar ben ik dan weer blij mee want ik heb het op het laatst best wel zwaar en heb dus even een kleine adempauze.

De laatste km mogen we door een weiland van de overbuurman van Gerik maar dat is een beetje een knollenveld dus maken we daar een wandeling van zodat we nog wat langer kunnen genieten. Vandaar dat onze 4e ronde wat langzamer is dan de eerste 3. Wat maakt het uit?

Wilma wilde deze 50 mijl graag binnen de 9 uur lopen en dat lukt ons gemakkelijk. We finishen in 8.54.56, dik tevreden. Die 50 mijl zijn blijkbaar Groningse mijlen, bij de finish hebben we nl. allemaal 83,5 km op de teller staan. Maar daar zijn we alleen maar blij mee want wat was het ontzettend leuk!

Wilma en ik zijn gedeeld eerste bij de vrouwen. Voor de eerste vrouw is er een beeldje van het peerd van ome Loeks beschikbaar gesteld dus nu hebben we een probleem want hoe deel je een paard? Niet dus want we hebben een bezoekregeling getroffen. Het peerd staat op dit moment bij mij op stal (lees: op de kast) maar verhuist over een tijdje naar Wilma. Er wordt dus goed voor gezorgd.

Na afloop een krijgen we BBQ bij Gerik in de tuin, nadat we ons eerst hebben kunnen douchen onder de tuindouche. Er is zelfs een hot tub waar Wilma en ik samen onze spieren laten herstellen. Die Gerik denkt ook aan alles!

Dit was echt zo'n dag waarna je nog een week lang met een grote brede lach op je gezicht blijft lopen. Gerik, dank je wel voor de Groningse gastvrijheid en de goede zorgen. Ik vond het super dat ik erbij mocht zijn, 1000 veren zijn niet genoeg maar ik zou niet weten waar ik ze allemaal zou moeten steken. Ook dank aan de rest van de familie en aan alle Groningse mensen die iets lekkers als herinnering hebben gegeven (koek, droge worst en mollebonen gingen mee naar Almere) en de dorpsvereniging die voor de rozen zorgde.

Wilma, bedankt voor de gezelligheid. Het was fijn weer eens een hele dag met je op stap te zijn en nu samen het co-ouderschap over ons peerd te hebben.

Adrie, vervelend dat je geblesseerd bent maar ik vond het een waar genoegen dat je met ons meefietste. Als het dan niet lopend kan, dan maar zo. Hoewel ik je liever zou zien lopen. Hopelijk valt de pijn in je achterste mee want zo langzaam fietsen lijkt me er niet goed voor.

Alle andere deelnemers, ook bedankt voor de gezelligheid. Ik wens jullie een snel herstel en voor diegene die naar Winschoten gaat: heel veel succes. Ik zal voor jullie duimen (helpt vast).

Foto's van Jos staan hier.