maandag 6 juli 2015

Tour de France Footrace 2015, week 2



Week 2 met lange zware etappes waarvan 3 bergetappes. Op weg naar Marseille.

Dag 9, 6-7-'15: Cublize > Dardilly, 53,807 km 
Weer slecht geslapen en te weinig gegeten dus de hele dag voel ik me leeg. Kom niet op gang. Gelukkig is het maar een korte etappe en ik kom de laatste 5km in een groepje van 6 te lopen, dat scheelt. De route van vandaag verdient zeker niet de schoonheidsprijs. Vrijwel alles langs drukke wegen. Ik was blij dat ik er was.
   
Dag 10, 7-7-'15: Dardilly> Beaurepaire, 79,11 km
Dag 10 alweer van onze survivaltocht. En weer een slagveld. Twee uitvallers bij degene die nog in de race waren en nog meer uitvallers bij degene die al uitgevallen waren maar wel weer wilden lopen, de zgn. freelancers.
De eerste 19 km lopen we gezamenlijk door Lyon, een mooie stad. Daarna om 9 uur een herstart voor de  volgende 60 km. De temperatuur gaat weer richting 40 graden en 's middags gaat het ineens keihard waaien terwijl de lucht grijs wordt. Ik kom bijna niet tegen de wind in. Ik zeg het niet snel maar het is echt  bizar hier.
Vandaag zie ik ook de eerste zonnebloemvelden. En 6 straljagers vliegen over, mooi! 
Met water van  bewoners langs de route en een flesje Tonic van Anneke,  naast de gewone verzorgingsposten red ik het ook vandaag weer tot de finish.

Helaas nog steeds last van mijn knie, vooral heuvel af. Ook een raar gevoel in beide enkels, hopelijk geen shinsplints.

Dag 11, 8-7-'15: Beaurepaire> Pont-en-Royans, 56,855 km
De dag begint voor mij in tranen, Peter gaat naar huis en dat vind ik dus echt niet leuk. Natuurlijk begrijp ik zijn beslissing maar ik had zo gehoopt dat we met alle Nederlanders naar Parijs zouden gaan. En Peter mag ik graag, ik zal hem echt gaan missen.

Vandaag doe ik een patellabandje om mijn knie, misschien helpt dat. Waarom bedenk ik zoiets nou niet eerder? Heuvel af voel ik de knie veel minder. Mijn enkels gaan ook goed maar ik ga ook heel voorzichtig naar beneden om geen klappen te maken.

De omgeving word nu echt veel mooier en de temperatuur is ook flink gedaald dus dat loopt allemaal beter. Op de camping weer superslecht internet, voor de zoveelste keer. Wat een land: de meesten spreken geen taal over de grens, de wc's zijn nog regelmatig van die gaten in de grond waar je niet boven moet gaan hangen als je kostbaarheden in je zakken hebt zitten, de automobilisten rijden als idioten en internet is ook niet goed geregeld. Maar wel een mooi land.

Dag 12, 9-7-'15: Pont-en-Royans > Luc-en-Diois, 77,857 km
Vandaag de eerste bergetappe, we hoeven maar 1 berg, de Col de Rousset, over en hebben dan bijna 1900 hoogtemeters te pakken. Eitje zou je denken. Maar niet als alles je pijn doet zoals bij mij. Dat heeft dan wel weer als voordeel dat ik het rustig aan moest doen en daardoor extra lang kon genieten van de omgeving. Die was echt prachtig. Vandaag mijn eerste lavendelvelden gezien en ook weer zonnebloemen. En schitterende vergezichten

Na eerst 38 km te hebben geklommen en daarna 40 km dalen kwam ik net binnen de 11 uur bij Philippe, onze tijdwaarnemer. Ik ben altijd weer blij dat ik hem zie en niet alleen omdat er dan weer een etappe op zit, het is een superaardige man. En hij spreekt ook nog eens Engels. En dat voor een Fransman, niet slecht.

Dag 13, 10-7-'15: Luc-en-Diois > Buis-les-Baronnies, 72,483 km
Drie bergen kregen we vandaag voor onze kiezen. De eerste was goed te doen maar de andere twee vond ik killing. En weer bloedjeheet natuurlijk. Dus maar weer rustig aan gedaan. Helemaal geen straf want de route is weer prachtig. Ik loop vrijwel de hele dag in de buurt van Lionel, Eddy en Chantal. Lionel spreekt gelukkig Engels,  Chantal alleen Frans en Eddy kan wel Nederlands maar doet het niet. Dankzij Lionel krijgen we van een boer heerlijk koel water. Kraanwater heeft deze boer niet maar hij giet met liefde onze bidons vol met zijn eigen voorraad bergwater. Helaas kan ik het groepje in de laatste afdaling niet volgen omdat mijn kuit protesteert maar ik kom toch weer mooi bij de finish. Etappe 13 in de knip!

Dag 14, 11-7-'15: Buis-les-Baronnies > Sault, 72,017 km (met de Mont Ventoux)
Vandaag de koningsetappe. Of beter, de koninginnenetappe want de Nederlandse vrouwen Wilma, Jenni en ik willen samen naar de top van de Mont Ventoux lopen. Zo'n belevenis maak je niet vaak in je leven mee en het is dan veel leuker om het te kunnen delen. Eerst moeten we 23 km inlopen, redelijk vlak, maar daarna begint de klim van 21 km. We lopen nog niet samen maar wel in elkaars buurt. Ook de eerste helft van de beklimming tot aan 33 km lopen we apart maar daarna hergroeperen we en gaan met z'n drieën verder. De wielrenners moedigen ons aan en wij hun. Het is niet eerlijk want naar beneden kunnen zij hun benen stilhouden maar wij moeten straks naar beneden blijven lopen. Twee km onder de top komt plots de toren in zicht en we juichen. Bijna boven! Wat is dit geweldig. Hand in hand komen we boven waar een verzorgingspost staat. En dan weer naar beneden, killing voor je benen. Ik laat Wilma en Jenni gaan want die gaan te snel voor me. Op 3 km voor de finish krijg ik een mentaal tikje want we moeten weer klimmen. Ik ben blij dat ik er weer ben. Een geweldige dag maar wel een beetje vermoeiend.

Dag 15, 12-7-'15: Sault > Gréoux-les-Bains, 74,925 km
De dag dat ik me een half uur versliep. De dag dat ik van Wilma een glow in the dark armbandje omkreeg omdat ik haar lichtpuntje ben. En van Anneke en Jenni een speldje met een fries pompebled. De dag dat ik voor de start in het Frans, Duits, Engels en Nederlands gefeliciteerd werd.  De dag dat Eddy happy birthday voor me zong. En nog een keer. En nog een keer. En nog tig keer. De dag dat ik in mijn toepasselijke paarse shirt tussen de heerlijk geurende lavendelvelden door liep. De dag dat er een wild zwijn langs het parcours stond. De dag dat  het eigenlijk best wel lekker ging. Behalve dan de laatste 15 km. De dag dat we de  eerste 1000 km van de Tour hebben afgelegd. De dag dat ik toegezongen werd toen ik finishte. En weer toen we gingen eten. De dag dat Marjet, een vriendin van Wilma, zo lief was om een wasje voor ons te draaien zodat we er de volgende dag fris bij zouden lopen. De dag die zo geslaagd was door al die kleine dingen. Maar ook de dag dat ik liever thuis was geweest. De dag dat ik jarig was.



12 opmerkingen:

  1. Dit is nu de derde keer dat ik een reactie op dit blog probeer neer te schrijven. Blogger werkt niet mee.

    Ik hoop dat de ergste hitte nu voorbij is voor je Jannet. Ik stuur een bakker onderweg naar je toe met tarte tatin en croissants om aan te sterken. Kijk naar gekke dingen als er geen mooie zijn dan komt je humor op gang en dan gaat alles beter.

    Groetjes,

    Dorothé

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat een drukte vandaag...drukke wegen...in een groep van 6. Het houdt niet op vandaag.
    Leef met jullie mee, worden de omstandigheden wel niet anders door maar toch.
    Zet 'm op...en blijf gezond...

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ha Jannet,
    Fijn, ook van jou weer een update. Wat de temperatuur betreft, is het ergste leed voor jullie hopelijk geleden. Nu maar hopen dat de pijn binnen de perken blijft (of, beter nog: op miraculeuze wijze verdwijnt). Het is wel duidelijk dat finishen in deze monstertocht bepaald geen vanzelfsprekendheid is, maar so far, so good (voor de Nederlandse vrouwen).
    Fijn dat de omgeving steeds mooier wordt - blijf genieten, voor zover mogelijk.
    Groet, jac

    BeantwoordenVerwijderen
  4. hup kanjer, jij als dieseltje kunt het. Ik blijf jullie allemaal volgen natuurlijk


    Groetjes
    Peter Suijkerbuijk (uitgevallen na 10 etappes TdF Footrace)

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Vol bewondering lees ik je stukjes. Wat een waanzinnige wedstrijd is het toch.... En toch een groot avontuur. Rustig doordieselen en proberen alles heel te houden, dan kom je er wel.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Toppie, probeer er van te genieten en je gaat heel erg goed.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Hou oog op de bloemen en de lavendel Jannet en speur naar eenden of ander gedierte onderweg ter afleiding van alle pijn'tjes' En als het even teveel is mentaal dan eruit laten stromen want dan wordt je rugzak lichter.

    Kalm aan dan breekt het lijntje niet zeggen ze toch.... you are still going strong, groetjes,

    Dorothé

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Hoi Jannet,
    Ik las zojuist dat je zondag, gisteren, jarig bent geweest. Ben ik dus mooi te laat maar toch Van Harte Gefeliciteerd.
    Ondanks dat er weer een jaar bijgekomen is ga jij (en je andere collega's) nog steeds als een jonge Godin. Je weet...elke stap brengt je weer dichter bij het einddoel.
    Zet um op...en blijf gezond...

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Jannet ik ben trots op je .
    Op jullie die nog in de race zitten van ons Nederlanders .
    Ga zo Door toppers !

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Hallo Jannet,

    Goed om te lezen dat je letterlijk nog in de "running" bent, nu onze broer Peter is afgehaakt.

    Veel succes verder.
    Ad Suijkerbuijk

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Wat een lyrisch verslag van je verjaardagsloop Jannet. Knap van je dat je zo kunt genieten ondanks dat je beslist niet meer fris en fruitig zult zijn door deze zware etappeloop. Met deze mentaliteit moet je het wel redden tot het eind mits er niks geks gebeurt.

    Toi toi, groetjes,

    Dorothé

    BeantwoordenVerwijderen

Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.