dinsdag 4 augustus 2015

Tour de France Footrace 2015, week 6


Dag 37: 3-8-'15:  Oudon > Sainte-Gemmes-sur-Loire,  70,499 km
De laatste maandag. De dag van vandaag is vergelijkbaar met die van gisteren behalve de sprint naar de boot en de afstand is ook langer. Maar het parcours is net zo mooi en rustig. Het gezelschap waar ik mee loop is ook hetzelfde, Jenni en Chantal. Goed gezelschap. Het is niet zo dat we continu samen lopen maar wel steeds in elkaars buurt. En vlak voor de finish wacht je dan even op elkaar zodat je samen finisht. 

Oja, voor wie het weten wil: ik had vanmorgen een normale stoelgang. Interessant of niet dan? Maar ik wordt er blij van.


Dag 38: 4-8-'15:  Sainte-Gemmes-sur-Loire > Le Lude,  67,643 km
Een shitdag. Gedacht aan stoppen maar niet gedaan. Shit. 
Een route die weer anders uitgezet is dan het roadbook en de GPS. Shit. 
De route die weer te lang is. Shit. Veel te vaak de bosjes in gemoeten. Waterdunne shit. 
Stukje met Wilma gelopen en haar beloofd om niet uit te stappen. Tot de dood ons schijt.
Stephane die zo geblesseerd is geraakt dat hij uit moest stappen. Shit. 
Al die anderen die geblesseerd zijn en toch doorgaan. Ik moet niet zeiken (alleen maar schijten) dus ik ga door. 
Een stukje van slechts 300 km schijt mij van Parijs.

Dag 39: 5-8-'15:  Le Lude > Montoire-sur-Le-Loir,  64,192 km
Na de shitdag van gisteren vandaag een dag om te koesteren. De hele dag met Jenni gelopen en kunnen genieten van de mooie omgeving. Niet uit de broek gehoeven en zelfs best lekker gelopen. Natuurlijk was het zwaar, logisch als je al zoveel kilometers in de benen hebt. Maar iedereen heeft het zwaar. Ik ben blij dat ik bij de verzorgingsposten gewoon kon eten zonder me daarna beroerd te voelen. Dat loopt toch een stuk fijner. Doe me aub nog 4 van dit soort dagen.

Dag 40: 6-8-'15:  Montoire-sur-Le-Loir > La Ferté-Bernard,  58,431 km

Weer een dag op stap met Jenni en Chantal voor een relatief korte etappe. Maar wel één met bijna 600 hoogtemeters dus dat maakt het weer wat uitdagender. Verder geen moeilijke dingen vandaag, gewoon de doorgaande weg volgen en dan kom je er wel. De mensen van de verzorgingsposten verwennen ons met extraatjes. Zo krijgen we naast het gewone uitgebreide aanbod ook nog minimarsjes, sesamkoekjes, vers brood, pancakes, pannenkoeken, schuimpjes en nog veel meer lekkers. We mogen wel oppassen dat we niet te dik worden. En ik heb alles kunnen eten en binnen kunnen houden! Dat voel je echt wel als je loopt. Niet dat ik nu harder ga maar ik voel me wel sterker.

Vannacht slapen we in een sportcomplex in een echt (stapel)bed. Heerlijk maar wel even wennen. Al meer dan 5 weken lang hebben we onze vaste rituelen, alles staat en ligt op een vaste plek naast je slaapmatje zodat je niet hoeft te zoeken en nu ineens is dat allemaal anders en is het een grote chaos naast mijn bed. Maar ik heb onder Dave geslapen en er zijn vast maar weinig vrouwen die dat kunnen zeggen.


Dag 41: 7-8-'15:  La Ferté-Bernard > Courville-sur-Eure,  64,798 km
Deze dag voelde als een soort uitstapje. Samen met Jenni over de heuvels gelopen in een prachtige omgeving. Het lijkt hier een beetje op Limburg maar dan net iets hoger en uitgestrekter. Rustige landweggetjes en kleine dorpjes waar we nauwelijks mensen zien. Elk dorp heeft wel een grote kerk. De tijd vliegt eigenlijk voorbij. Het begin van het parcours is zwaar met veel klimmen maar de tweede helft is wat vlakker. In totaal 700 hoogtemeters geklommen.

De laatste vrijdag zit erop, geen doordeweekse dag meer. Nog slechts een dubbeldekkertje en dan zijn we klaar. 


Toch heeft deze dag ook een domper: Marie en Christiaan die bijna 6 weken met ons meegereisd zijn en voor ons zorgden zijn na een ruzie met organisator Thierry naar huis gegaan. Ik vind dat echt te triest voor woorden.


Dag 42: 8-8-'15:  Courville-sur-Eure > Rambouillet, 61,850 km
Een vakantiedag, zo voelde het vandaag. Iedereen is meer ontspannen dan voorheen omdat alles nu te overzien is. Met maatje Jenni weer heerlijk gelopen. Chantal volgde vlak achter ons aan het elastiek. Ik heb het nog niet vaak meegemaakt dat ik zo goed en fijn kon samenlopen met iemand zoals ik met Jenni doe. Maar we zijn een goed team, we denken en zeggen hetzelfde, kunnen ook goed samen zwijgen, lopen hetzelfde tempo en moeten zelfs regelmatig tegelijk plassen. Ik ben echt superblij dat ik tijdens deze Tour zoveel met haar heb kunnen delen. Goede momenten maar ook slechte. We bekeken deze Tour van dag tot dag, hielden ons wereldje bewust klein, maar nu durven we aan de finish te denken. En worden daar nu al emotioneel van.

Vandaag finishte ik 1 minuut voor Jenni. Niet dat ik haar er uitgesprint heb, wie naar het klassement kijkt zal het misschien begrijpen. We liepen geen wedstrijd maar maakten een voettocht. 

Morgen is de laatste etappe. We gaan het halen! Samen.


Dag 43: 9-8-'15:  Rambouillet > Paris,  55,762 km

FINISH!!!!! 

10 opmerkingen:

  1. Makkelijk zal het niet meer worden en is het ook nooit geweest. Hou je blog motto voor ogen en keep going.

    Groetjes, Dorothé

    BeantwoordenVerwijderen
  2. De laatste loodjes Jannet! Na 38 dagen ben je het geloof ik een beetje zat, maar nog even de tanden op elkaar. Negatieve emoties? Moet je schijt aan hebben! Parijs wacht op je!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ja het gaat gelukkig nog steeds goed .
    Zo schijf je de km toch best goed naar Parijs .
    Dat je Parijs haard is zeker.
    Ik heb de AD de NOS en Hart van Nederland gemailt wat voor een prestatie jullie wel niet leveren .
    Als Nederlandse dames op de nr: 1,2,en 3 staan .
    Nog 4 dagen dan kunnen jullie uitrusten .
    De finish is in zicht .
    De laatste dag lekker vlammen naar Parijs .
    Sucses Jannet ik ben trots op jullie alle drie en Dave Boone dat hij toch weer aangehaakt is

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ps ik weet niet of ze wat met deze portnieuws doen hoor .
    Van de AD kreeg ik wel een mail terug dat ze er misschien wel nieuws inzagen .

    BeantwoordenVerwijderen
  5. De laatste loodjes en dan komt de euforie. Geniet ervan in de mate dat het nog kan. Even later wordt het alweer afkicken. Ik wil jullie nu alvast feliciteren met jullie
    bovenmenselijke prestatie. Alleen zijn hier niet genoeg woorden voor. Proficiat.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Nou, het 1e deel van die dubbeldekker zit er nu ook wel op.
    Blijft nog de triomftocht naar de Champ d'elisee (of zoiets).
    Geniet vooral ook van die laatste etappe, een kampioen ben je echt als je deze monstertocht voltooit. Parijs wacht op je!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Stort niet in tijdens deze laatste etappe(s) en ook niet daarna maar blijf heel. Ik heb met bewondering je veerkracht gevolgd.

    Op naar Parijs... keep moving,

    Dorothé

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Iedere stap brengt je dichter naar de voltooiing van je avontuur. Voor mij staat het gelijk aan wat ontdekkingsreizigers doen want jullie zijn pioniers met zo'n monsterrol die tegelijk ook fantastisch was op allerlei
    momenten. Dat morgen naar zo'n fantastische dag mag worden voor jullie allemaal.

    Blijf voorzichtig en keep moving, groetjes, Dorothé

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Samen lopen, samen zwijgen, samen finishen! Gefeliciteerd met het volbrengen van deze uitdaging!

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Jannet, je hebt een ongelofelijke prestatie neergezet. Het was leuk om je voortgang te volgen op je blog (en nog leuker om een klein stukje in het echt mee te maken). Gefeliciteerd en geniet van een dagje 'niet rennen'.

    BeantwoordenVerwijderen

Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.