Roze wolkweken

           Nu staat het er officieel.

'Ben je al hersteld?', is de meestgestelde vraag die ik afgelopen weken hoorde. Nou, niet echt. Ik voel me prima, mijn voeten plagen me me nauwelijks meer op een lichte irritatie aan de hak na en mijn blaren hebben de strijd verloren tegen een scherpe naald. Tot zover allemaal positief. Maar als ik ga lopen heb ik lood in mijn benen en als ik mijn hoofdkussen zie lig ik al in coma. 's Morgens lijk ik doof want die wekker hoor ik meestal niet. Drie weken had ik mezelf beloofd om te doen en laten wat ik wilde, lopen wanneer ik zin had maar vooral niet te ver, veel lummelen en vooral heerlijk te genieten op mijn roze wolk. 
En dus liep ik na één week volledige rust pas weer mijn eerste pasjes. Met mijn zelfverbouwde schoenen want mijn voeten voelden toen nog niet helemaal happy. Het leek meer op zweven want ik had het gevoel dat ik me een halve meter boven de grond bevond. Gelukkig daalde ik al snel en belandde weer met beide benen op de grond. Een vreemde ervaring die ik ook had toen ik weer begon met lopen na mijn Tour. Het zal de vermoeidheid zijn geweest?

Ik ging naar Steenbergen om te kijken naar de 24 uurslopers en kreeg zelf geen enkele zin om mee te doen. Nog een teken van vermoeidheid want aan de organisatie ligt het niet dat ik niet mee wilde lopen. Afgelopen weekend was het weer kijkdag voor me maar nu had ik wel mijn hardloopschoenen aan gedaan. Een kijk- en doedag dus eigenlijk. In het A'damse Bos werd een 50 en een 100 km gelopen, ook al een sympathieke organisatie dus wilde ik daar best even wat sfeer snuiven. En jawel! De zin om te lopen werd al voelbaar. Meegelopen met verschillende mensen, ook voor mij prettig om even niet alleen te lopen. Nog niet echt ver gelopen maar wel het verst sinds de 144 uur. 

Die drie roze wolkweken zijn nu voorbij. Drie heerlijke weken op mijn roze wolk, genietend van het uitzicht. Tijd om af te dalen naar de normale wereld. Tijd om weer te gaan trainen want de zomer staat voor de deur. En voor de zomer heb ik mooie plannen. Geen rondjes lopen maar van A naar B. En dat 27 keer, totaal 1650 km. In juli en augustus.  

Beginnend op 2 juli met de Triple-Marathon van Eelde (NL) naar Wardenburg (D). Drie marathons in één dag met starts om 5.00, 10.45 en 17.00 uur. Hoe sneller je loopt hoe meer rust je tussendoor hebt. Loop je te snel breekt het je in de volgende marathon zeker op. Goed doseren dus! 

Hierna ga ik van 24 t.m. 28 juli voor de tweede keer meedoen aan de Baltic Run, 325 km in 5 dagen van Berlijn naar Karlshagen. In 2012 liep ik deze etappeloop ook al en in 2014 liep ik hem Nonstop (235 km). En dan is er nog La TranseGaule in Frankrijk van Roscoff naar Gruissan-Plage en dat is 1200 km in 19 dagen (9 t.m. 27 augustus) waarbij we ook 14500 hoogtemeters voor onze kiezen krijgen. Genoeg te doen dus voor me. Genoeg om me op te verheugen en waarvoor ik met alle liefde van mijn roze wolk af wil dalen. Na de zomer mag ik er misschien wel weer een paar weken op zitten als ik al deze etappes volbracht heb.