dinsdag 9 augustus 2016

Transe Gaule, 1e week

We beginnen met een week (6 dagen want ik reken altijd van maandag t.m. zondag) van 398 km waarbij we 3640 meter mogen klimmen en 3583 meter mogen dalen.

9-8:  Roscoff-> Plounévézel, 68 km, +830/-726 hm
Poeh, dat is weer flink wennen. Allereerst aan de warmte en de heuvels maar ook aan de Fransen, de taal en de burgemeesters.

Gisteravond mochten we al kennis met die van Roscoff maken want hij kwam even gedag zeggen tijdens het eten. Dat eten kregen we pas heel laat want er was eerst een heel lange briefing. Na het eten meteen naar bed en vanmorgen na het ontbijt werden we weer bij de burgemeester verwacht voor de koffie en een voorstelronde. Toen dat allemaal achter de rug was mochten we 6 km lopen en weer wachten. Waarop weet ik ook niet. Pas daarna werden we los gelaten voor de resterende 62 km over de heuvels van Bretagne. Mooi! Om half 5 was ik pas binnen. Hopelijk is er morgen een gewone start zonder eerst plichtplegingen.

10-8: Plounévézel->Pontivy, 64 km, +699/-763hm
Verdikkie, vaak als ik aan een etappeloop meedoe krijg ik last van mijn voetheffer. En dus ook nu. Een beetje vroeg, zo op de tweede dag. Dus heel rustig aan doen met de heuvels en zo veel mogelijk op het midden van de weg lopen zodat ik niet scheef loop. Dat laatste valt niet mee want de wegen zijn bol en op sommige stukken is er behoorlijk veel verkeer dus dan moet ik wel links lopen.

Het parcours gaat vandaag door verschillende kleine dorpjes en die hebben allemaal een prachtig kerkje. Ook lopen we een stuk langs het kanaal. Vorig jaar tijdens de Tour deden we dat dagen achter elkaar maar vandaag slechts 9 km.

Om half 7 zijn we gestart en iets over tweeën was ik bij de finish. Dat is beter dan gisteren, vandaag was er geen burgemeester die ons uitzwaaide dus dat spaart veel tijd.

Morgen hebben we een etappe van 75 km met minder hoogtemeters dan vandaag. Gelukkig maar want het kan morgen ook 3 km langer zijn volgens JB. Hopelijk werkt mijn voet mee, ik zit nu met mijn voeten in een ijsvoetbad van Marie. Fijn is dat, dat iedereen voor elkaar zorgt.

11-8: Pontivy->Guer, 75 km, +605/-619 hm
Vanmorgen 2 eieren: 1 bij het ontbijt en 1 op mijn scheenbeen. En dan hebben we ook nog een lange etappe dus wil ik het heel rustig aan doen. Ik heb dit probleem vaker gehad en weet dat het over een paar dagen over kan zijn als ik voorzichtig loop. Dus niet de heuvels af denderen maar heel voorzichtig. En langzaam! En dat is dus precies wat ik heb gedaan. Het parcours is erg mooi dus ik kan extra lang genieten. De laatste 18 km gaan over een oud spoortracė waar nu een fietspad van gemaakt is met retestrak asfalt. Er fietst niemand overheen dus ik kan links, rechts en in het midden gaan lopen dus dat is wel prettig. Na de finish worden we met een busje naar de sporthal gebracht, een mooie en grote. Mijn enkel is niet slechter geworden, ook niet beter. Morgen maar afwachten hoe het dan is.

Vanavond voor het eten hebben we eerst een borrel. Met de burgemeester.

12-8: Guer->Chateaubriant, 67 km, +506/-500 km
Geen eieren vandaag maar wel een dikke enkel. Dat wordt dus weer rustig aan doen. Na 9 km lopen kan ik ook niet anders meer want mijn scheenbeen doet behoorlijk veel pijn. En dus wordt het wandelen afgewisseld met dribbelen. Bij de 40 km verzorgingspost heb ik geluk want daar zit Malou en die ziet mijn gezwollen been. Ze roept haar man erbij en die knipt mijn sok nog verder open om de druk te verminderen. Vervolgens gooit hij alles uit zijn fietsmandje zodat er een grote berg met van alles op de grond ligt. Ik weet niet wat hij zoekt maar ik moet er vreselijk om lachen. En dan wordt het me duidelijk want onderin het mandje ligt het voorwerp wat hij zoekt: een grote speld. Die wordt gebruikt om de lip van mijn schoen vast te maken zodat die ook niet meer tegen mijn scheenbeen drukt. En daarna roept Malou de fysiotherapeut er ook nog bij die me een behandeling geeft. En dat doet pijn! Maar het helpt wel. Na een behandeling van 20 minuten kan ik weer stukjes lopen. En zo kom ik uiteindelijk toch weer aan de finish.

Ondanks alle malaise van deze dag heb ik toch een leuke dag gehad en heb geen moment aan uitstappen gedacht. Morgen wordt weer een dribbel-wandeldag en dan hoop ik dat het daarna beter gaat.

Ik mag weer in het ijsvoetbad van Marie en krijg een ontstekingsremmend gaas van een heel aardige Franse deelnemer van wie ik de naam niet eens weet. Volgens hem zou het 'spectacular' werken dus morgen kan ik er weer tegenaan.

Omdat Erwin vandaag snoeihard heeft gelopen en dus al uitgerust is als ik binnen kom, mag hij de boodschappen doen want vandaag moeten we zelf voor het eten zorgen.

Ik hoef dus alleen nog maar met mijn been, in het 'spectaculaire 'gaas verbonden, omhoog te liggen. Wat een verwennerij!

13-8: Chateaubriant-> St-Georges-sur-Loire, 71 km, +590/-592 hm
Bij het opstaan is mijn enkel nog dik en stijf maar veel minder pijnlijk. Fysio Vincent is zo aardig om me voor de start weer te behandelen. En weer komt Malou mijn hand vasthouden want het doet verdomd zeer. Maar het helpt wel en daar gaat het om. Ik moet van Vincent weer rustig aan doen en alles heuvelop wandelen om de voetheffer te ontzien dus dat doe ik dan ook maar braaf.

De temperatuur is weer flink gestegen en er is maar weinig schaduw op het parcours dus we krijgen een mooi bruin kleurtje vandaag. De route is heerlijk rustig en daar kan ik echt van genieten. Mijn been gedraagt zich prima maar mijn Garmin heeft kuren. De schermen blijven maar doorscrollen, heel irritant. Uiteindelijk krijg ik wel het scherm van het parcours te voorschijn en de rest van de dag laat ik hem daar op staan, dat is het enige wat ik hoef te zien. Hopelijk doet hij het morgen weer normaal. En ik hoop dat ik morgen ook weer twee slanke enkels heb want dat past toch net iets makkelijker in mijn schoenen.

14-8: St-Georges-sur-Loire-> Doué-La-Fontaine, 53 km, +410/-383 hm
Het was gisteren echt de 13e volgens mij. Nadat mijn Garmin kuren vertoonde bleek ook mijn slaapmatje nog lek te zijn. Gelukkig kwam ik er al voor het eten achter en niet pas toen ik ging slapen. Met behulp van Erwin werd al snel het lek gevonden en kon ik het plakken.

Ook de Garmin heeft een harde reset gehad en heeft zich vandaag goed gedragen.

Mijn enkel was vanmorgen nog steeds dik en stijf dus dat was wel een tegenvaller. Echt lekker voelt dat niet want de schoen knelt tegen de enkel aan. Het begin van de dag voelt het lopen dan ook niet echt prettig. Ik zou zo graag ontspannen willen lopen zonder steeds gehinderd te worden door die dikke poot maar dat lukt dus niet. We lopen vandaag door de wijnvelden dus daar probeer ik dan maar van te genieten. En dan gebeurt eindelijk datgene waar ik op hoopte: na de tweede verzorgingspost op 25 km kom ik eindelijk op gang. Ik heb het gevoel dat mijn enkel minder dik aanvoelt en als ik hem inspecteer zie ik dat dat inderdaad zo is. Ik wist het! Het is me gelukt om te herstellen en de blessure eruit te lopen. Mijn enkel voelt nog wel stijf maar dat hij minder dik is betekent dat het de goede kant op gaat. De vlakke stukken probeer ik nu wat meer door te lopen, heuvelop wandel ik gedeeltelijk maar ga nu ook weer stukjes dribbelen. En dat gaat goed! De laatste 20 km zijn relatief vlak en daar voel ik me zo goed dat ik nog wat versnel. Hoe eerder ik finish hoe langer ik kan rusten. Ik ben helemaal blij wanneer ik gefinisht ben. De laatste 20 km heb ik heerlijk gelopen. Mijn enkel is nog maar de helft zo dik als vanmorgen, nog wel wat stijf maar het gaat de goede kant op.

Deze week wil ik snel vergeten. Morgen maak ik een herstart en hoop dat ik alle tegenslagen nu gehad heb.

Verschillende deelnemers klaagden vandaag over de warmte maar ik vond het nog wel meevallen. Vandaag was het 32 graden, morgen wordt het 35. Gelukkig waren de douches koud dus konden we weer afkoelen en kon ik mijn been ook meteen koelen. 

4 opmerkingen:

  1. Ah. problemen met de voetheffers. Dat riekt naar shin splints. Zaak om die eronder te houden, want die kunnen de loperij tot een ware martelgang maken! Wees voorzichtig en succes verder! :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Tsjonge Jannet, wat een ongemakken zeg, en wat opmerkelijk dat het erop lijkt dat je zo'n blessure er "gewoon uitloopt", zeker met die afstanden en de heuvels.
    Hopelijk gaat het de 2e week een stuk voorspoediger, succes alvast weer!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Jannet als bij toeval ontdek ik dat jij het 'm weer flikt. Hou vol want jou lukt dit. Herinner je je nog 2013 de Langste nachtloop: ik ga hem weer doen met nu veel beleefd over het oude zeer waar wij toen over praatten; Abba kan mij nog steeds bekoren ook als is mijn issue blijkbaar van heel andere aard dan ik toen dacht. Wellicht moeten wij eerstdaags eens met elkaar mee oplopen zodra ik je enigszins kan bijbenen (nu oude man met AOW, haha loop gelukkig weer bijna als beter dan ooit, niet zozeer sneller als wel meer ontspannen) Hou het hoofd koel voorzover dat kan met 35 gr.en je andere Jos zal je zeker steunen. Audace, Jos A.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Als een echte ultra heb je de meeste problemen al weer aardig getackeld. Het klinkt zo simpel maar dat is het niet. Alle goeds voor de rest van dit avontuur.

    Groetjes,

    Dorothé

    BeantwoordenVerwijderen

Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.