Ik was er al een beetje bang voor, dat ik zou worden gevraagd om voor te lezen uit mijn Spartathlonverslag. Nou ja niet echt bang want eigenlijk is het natuurlijk wel een eer dat je gevraagd wordt om voor te lezen. Maar waar ik bang voor was was dat ik het niet droog zou kunnen houden. In 2009 mocht ik ook een stukje voorlezen en toen was Paul Kamphuis er ook. Hij las voor over zijn Spartathlonfinish en kon de tranen niet bedwingen. Ik zat met kippenvel te luisteren en was diep onder de indruk.
Voor Paul was het toen meer dan twee jaar geleden dat hij finishte. Voor mij is de herinnering nog een stuk verser.
Ik heb maanden lang niet mijn eigen verslag kunnen lezen, veel te emotioneel. Als ik in dat verslag in Sparta aankom voel ik de pijn, de vermoeidheid, de misère en de emoties over de reden waarom ik die Spartathlon wou lopen.
En nu moet ik dat dus voor een zaal met 50 mensen voorlezen? Dat valt niet mee.
Als voorlezers waren Peter Klooster, Annelies Homma, Tim van der Veer, Juriaan Simonis, Indra Bimmel, Erwin van Diemen, Jan-Albert Lantink en ik uitgenodigd. Ik mocht als zevende mijn verhaaltje doen, voor Jan-Albert. Ben ik hem dus eindelijk eens voor, dat gebeurt me niet vaak.
Het was een leuke gevarieerde middag, met prachtige verhalen, gedichten en een powerpoint presentatie. Er werd gelachen en (bijna) gehuild.
Dat laatste deed ik dus. Ik hield het zoals verwacht bijna niet droog, kon nog net de tranen tegenhouden. Maar zoals ik ook al in mijn verslag schreef: daar schaam ik me niet voor. De Spartathlon is niet zomaar een loopje, voor mij was het dat tenminste niet. De emoties die ik bij de finish niet eens meer voelde omdat ik daar te moe voor was, voelde ik de maanden erna wel degelijk. Nu nog steeds en dus mag ik dat best tonen.
Wat ik persoonlijk heel erg leuk vond is dat in de pauze ineens Jan Fokke Oosterhof voor mijn neus stond, de man die Paul Kamphuis begeleidde op zijn tocht van Athene naar Sparta. De man die dat geweldige verslag schreef waardoor ik geïnspireerd werd en waardoor ik me aan dat avontuur heb gewaagd. Ik hoop dat ik met mijn verhaal mensen heb kunnen inspireren, net als Paul Kamphuis en Jan Fokke Oosterhof dat bij mij deden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.