zondag 26 mei 2013

25-5-2013: Self Transcendence 50km, Amsterdamse Bos


Eerder deze week, een gesprekje tussen Jos en mij:
'Wat is je plan voor zaterdag?'
'Plan? Hebbiknie.'
'Wat was je PR ook alweer, 4.21 toch?'
'Zal best kunnen, kweenie.'
'Je kunt best 4.15 lopen gezien het tempo wat je afgelopen weken draaide.'
'Hahaha, tuurlijk! Ik heb een man met humor maar je zit er wel een beetje naast met voorspellingen. Je zou weerman moeten worden.'
Ik kreeg gelijk want Jos zat ernaast met zijn voorspelling.

Dit zou eindelijk weer eens een serieuze loop voor mij worden. Als je naar mijn tijden kijkt van de wedstrijden die ik dit jaar heb gelopen zou je bijna denken dat ik het hele jaar al aan het treuzelen ben geweest. Niets is minder waar want ik heb wel degelijk hard getraind maar die droge cijfertjes doen anders vermoeden. Die wedstrijden waren als training bedoeld en zo heb ik ze dus ook gelopen, lekker ongestoord en op mijn gemakje een afstand afleggen. Maar nu werd wel weer eens tijd om te kijken of er nog wat pit in dit oude lijf verstopt zit, hoewel ik die 4.15 van Jos wel een beetje te hoog gegrepen vind. Ik dacht zelf meer aan 4.20-4.30 en daar zou ik al heel tevreden mee zijn. De plaats waar het allemaal moest gebeuren was het Amsterdamse Bos waar het Sri Chinmoy Marathon Team een 50 en 100 km wedstrijd organiseerde.

De echte ultralopers lopen natuurlijk 100 km en zij zijn al 3 uur aan het lopen als wij op de sprintafstand van 50 km van start gaan. De 4.15 van Jos spookt nog wel door mijn hoofd en om alles perfect te laten verlopen heb ik hem flesjes met mijn drinken gegeven die hij me dan zal aanreiken zodat ik niet hoef te stoppen bij de verzorging en dus in mijn ritme kan blijven. Het weer is prima, eindelijk eens een droge dag en de temperatuur is ook goed. Oké, van mij mag het 10 graden warmer zijn maar ik zal er niet over klagen. We mogen 22 rondjes lopen over verhard zand en er zit een klein heuveltje in het rondje. Stelt niet veel voor, met een paar passen ben je boven. Langs het parcours staan borden met inspirerende spreuken die ik steeds maar weer en weer lees en ze toch niet kan onthouden. Gelukkig staan ze op de foto.

Voor de start waarschuwt Jos me nog om niet sneller dan in 5 minuten per km te vertrekken en dat doe ik dan ook niet. Soms kan ik best goed luisteren en ik loop de eerste km dus keurig in 5.01, gevolgd door een tweede in 4.59 om die ene verloren seconde te compenseren. Daarna kijk ik er niet meer naar maar loop op het gevoel verder. Ik zal wel zien waar het schip strandt.
'De dood of de gladiolen!', roep ik enthousiast tegen Bennie als ik hem inhaal. Makkelijk zeggen als je er nog maar 17 km op hebt zitten en je nog fris voelt. Bennie is een echte want hij loopt vandaag de 100 km.
Jos geeft me netjes op de afgesproken tijden mijn drinken aan en ik kan goed doorlopen. Vraag me wel af wanneer dat schip nou eens zal stranden maar elke km die goed gaat is er één. Soms kijk ik naar de tussentijd en geef die door aan Jos. Het blijft steeds gemiddeld 5 minuten/km. Als ik zo doorga loop ik nog een PR op de marathon. Voor de grap klok ik die zelf. (Onofficieel: het was 3.31.15 maar dat telt natuurlijk niet als PR, wel leuk om te weten). En dat klokken van die marathon had ik beter niet kunnen doen want gelijk daarna krijg ik een mentaal klapje. Een PR, joepie, nou kan ik wel ophouden want ik ben al tevreden. En dan ga ik nadenken en rekenen en kom erachter dat ik dus nog 7,8 km moet. AU, dat is nog een heel eind! Dat haal ik nooit. Het kost me een halve ronde om die negatieve gedachtes uit mijn hoofd te zetten. De dood of de gladiolen toch? Je bent nog niet dood dus doorlopen dan! En dan hoef ik nog maar 3 rondjes en is het weer te overzien. Maar een rondje later gaat het weer zwaarder, het gaat harder waaien, ik krijg het koud, het kippenvel staat op mijn armen, mijn vingertoppen zijn wit, het heuveltje wordt een berg, ik zie een km-tijd van 5.20 voorbij flitsen (kijk dan niet, dombo!), ik voel me misselijk worden en wat doet dat beton in mijn kuiten?
In de laatste ronde zie ik Lex ineens vlak voor me lopen. Misschien kan ik bij hem komen en een stukje meelopen. Maar het lukt niet, hij loopt 10 meter voor me en ik kom er maar niet bij. Frustrerend en het wordt nog frustrerender als Lex gaat versnellen. Of ga ik nog langzamer? Lex kan ik dus niet meer inhalen maar zonder dat hij het zelf weet helpt hij me wel door de laatste ronde heen en dan mag ik door het lint. Klaar! Meteen met de handen op de knieën anders val ik om en daarna een stevige omhelzing met Wilma die vandaag even langs is gekomen.
'Ik moet kotsen', zeg ik en ze houdt meteen behulpzaam haar hand onder mijn mond. Maar een Nederlands recordhoudster op de 24 uur kots je natuurlijk niet onder. Dat is niet netjes, dus dat doe ik dan ook niet.

Eten en drinken heb ik onderweg niet van de verzorging genomen (moest in mijn ritme blijven, weet je wel) maar na de finish haal ik de schade rijkelijk in. Bessen, chocolade, sportdrank, bouillon, kaasstengels, brood en nog veel meer lekkere dingen glijden met het grootste gemak naar binnen en langzamerhand voel ik me weer mens worden.
Een half uurtje uitwandelen doet wonderen en dus is het beton in mijn kuiten ook zo verdwenen.

De dood werd het niet en ook geen gladiolen maar wel een prachtige bos met andere bloemen in weblogpaarse tinten, mijn lievelingskleur.
Oja, mijn tijd: ik zei al dat Jos niet kon voorspellen want ik liep geen 4.15 maar 4.11.19 en daarmee knabbel ik dik 10 minuten van mijn PR af. Niet slecht voor een vrouw van mijn leeftijd toch?

Foto's van Jos zie je hier.  







6 opmerkingen:

  1. Wow geweldig Jannet. Leuke foto's en heel mooi gelopen. Knap hoor! Die 24 uur gaat je gewoon lukken en ook in een super tijd. Rustig aan nu, mentaal goed voorbereiden en dan 'knallen'. En je weet wat daarna op het programma staat he :-)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. @Max: waarom denk je dat ik zo hard train? Dat is natuurlijk alleen maar voor wat er 'daarna op het programma staat.' Ben er nu al nerveus voor:-)

      Verwijderen
  2. Toe maar. Een PR. Vive la Jannet!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Hoi Jannet, gefelciteerd met je super gelopen PR! Ik dacht zaterdag nog wat ga je hard en dat was dus ook zo.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Proficiat Jannet.... super voor een vrouw van jouw leeftijd. Volgens mij ben ik ook jouw leeftijd (51) maar over 42 km heb ik net zoveel tijd nodig als jij over 50 km. Jouw tempo op 50 km is mijn tempo in een 5 km wedstrijd. Maar dat wat boven je blog staat daar geloof ik in. Daar gaat het om, maar vergelijken doen we toch ;-)

    groetjes,

    Dorothé

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Tsjonge Jannet, wat een topprestatie!
    Zeker niet slecht voor een jonge vrouw, hoewel het me ook weer niet helemaal verrast.....wel de timing, maar daarmee verraste Jos je blijkbaar ook mee!
    Ben benieuwd of je deze snelheid ook meeneemt als je weer "echte" ultra's gaat lopen....
    greetz

    BeantwoordenVerwijderen

Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.