6-10-2013: Marathon Zwolle

Net als vorig jaar mocht ik dit jaar weer bij de Zwollemarathon pacen voor een tijd van 4.45 uur. Deze keer met medepacer Jos Cornelissen. Jos en ik komen elkaar regelmatig tegen en lopen dan ook samen......de eerste twee km van de marathon. Zodra er dan een fotograaf wordt gesignaleerd gaat Jos voor me lopen tot de foto is genomen en daarna laat hij zich afzakken en mag ik het verder alleen uitzoeken. Maar deze keer zijn we voor de gehele marathon tot elkaar veroordeeld. Ik heb daar absoluut geen moeite mee want ik mag die man wel (ik weet dat hij dit leest dus dat compliment heeft hij weer binnen).

 Voor de start wordt ik aangesproken door Mirjam. Ze herkent me nog van vorig jaar. Toen liep ze met onze groep mee en kon op het eind nog versnellen. Dit jaar wil ze mee met de 4.30 groep.

De pacers krijgen een enorme ballon, eentje per pacersgroep, formaatje skippybal. Die is voor Jos vind ik. Als ik als vrouw naar de wc moet wil ik daarvoor een echte wc en daar kom ik met een vliegende skippybal niet in. Mannen plassen tegen een boom dus dan maakt het niet uit, voer ik aan. Best goed van mezelf bedacht, al zeg ik het zelf. Jos weet niet dat ik heel goed ben in wildplassen dus hij neemt de ballon onder zijn hoede...of eigenlijk is het andersom want het ding is wel heel erg groot. Na 2 km lopen zal de ballon trouwens toch al losraken en zien we hem verdwijnen in de lucht.

Bij de start staat er een vrouw achter ons met een bedrukt en angstig gezicht. Dit is haar eerste marathon en ze wil met ons meelopen. En ook twee mannen gaan met ons mee zodat we met z'n vijven lopen: Jos en ik als pacer en Judith, Rob en Gerard die 4.45 uur willen lopen vandaag. Judith vertelt dat ze bloednerveus is want dit is haar eerste marathon. Na een paar km is haar nervositeit verdwenen en komt er een blije Judith tevoorschijn die volop praat, lacht, geniet en heel soepel met ons meeloopt. Ook Rob en Gerard lopen lekker te kletsen en zo hebben we een heel leuke groep. Het weer is perfect: niet te warm, droog en nauwelijks wind. Ergens onderweg verliezen we Gerard maar Rob en Judith blijven bij ons. Judith zegt keer op keer dat ze straks vast zal moeten wandelen en dat ze zo blij is dat ze nog loopt. Verder kletst ze gezellig over van alles en nog wat. En blijft soepel lopen met een grote blije lach op haar gezicht. Helaas moet Rob na 32 km wat langzamer gaan lopen maar hij heeft een fietser bij zich dus daar maken we ons geen zorgen over. Over Judith hoeven we ons ook geen zorgen te maken. De 30 km hebben we allang gehad en ze praat, lacht en geniet nog steeds. Voor Jos en mij is het zo een fijne klus. Het is best gezellig, we kletsen wat af en de tijd vliegt voorbij. 

En Judith blijft lopen, geeft geen enkel teken van vermoeidheid. Keer op keer wordt ze aangemoedigd door haar neefjes, broer, zus en ouders die op verschillende plaatsen langs het parcours staan. En dat geeft natuurlijk ook weer een kick. Pas na 38 km geeft ze aan dat ze nu wel zere benen en voeten krijgt maar ik zeg haar dat je daar best mee kunt lopen. Dat weet ik toevallig uit ervaring. En zolang ze nog kan praten en lachen kan ze ook lopen. Jos en ik kramen nog veel meer onzin uit en of het helpt weet ik niet maar ze blijft goed soepel doorgaan. Pas na 41 km zegt ze niet veel meer, behalve dan dat ze nu een enorme dip heeft. Maar wandelen doet ze niet, ze knokt zich verder en versnelt zelfs nog als we na een tunneltje omhoog moeten lopen. Na 4.42.27 finishen we met z'n drieën, 5 minuten na ons komt Rob binnen en hij heeft zijn PR ruim verbeterd.

Na de finish kom ik een heel blije Mirjam tegen. Ze heeft vandaag maar liefst een kwartier van haar PR afgehaald en is daar terecht heel trots op.

Zelf heb ik lekker gelopen, kreeg ook zere benen omdat dit tempo voor mij niet comfortabel voelt maar dat geeft niks. Dat was al beter na een stukje uitlopen met wat versnellinkjes erin. Ik was ook nog zo dom geweest om mijn chip te vergeten maar ook dat maakte niet uit want de pacers komen toch niet in de uitslag. Je zult me daar dus niet in vinden maar ik was er wel.

Jammer dat er dit jaar minder deelnemers waren dan vorig jaar want deze marathon is toch echt wel heel erg goed georganiseerd en zeer de moeite waard. Maar de loopkalender is natuurlijk wel behoorlijk verzadigd in deze tijd van het jaar.