15 en 16-2-2014: Clonakilty Back2Back Marathons (Ierland)

Het was in oktober 2013 dat ik samen met Jos Cornelissen bij de marathon van Zwolle de groep van 4.45 uur haasde. Daar hebben we natuurlijk heel wat afgepraat. Dat hadden we daarvoor nog nooit eerder gedaan. Wel af en toe een gesprekje maar dat was nooit echt lang. Nu zaten we voor 4 uur en 45 minuten aan elkaar vast. En dat verliep bijzonder soepel. Jos vertelde over een paar marathons in Ierland waar hij naartoe wilde en ik riep in een enthousiaste bui: 'Als je reisgezelschap nodig hebt heb je mijn email. Ik hoor wel wanneer we vertrekken.' Twee weken later kreeg ik een mailtje met de gegevens, met de opmerking dat al zijn marathonmaatjes niet meewilden en ik dus wel mee mocht. Dus dat was dan geregeld. 

Toen ik mijn Jos op de hoogte stelde reageerde die ook enthousiast. Hij had ook wel zin om mee te gaan. Zo vertrokken we donderdagavond met z'n drieën richting Clonakilty.

Clonakilty is een dorp dat ongeveer 40 km van Cork vandaan ligt, dus heel goed en snel te bereiken met trein, vliegtuig en auto. Jos C. is al vaker in Ierland geweest dus die werd tot reisleider uitgeroepen. Een taak die hij heel goed heeft volbracht en wat mij betreft vaker mag doen.

Omdat het vrijdags heel slecht weer was hebben we met de auto het marathonparcours bekeken. Er was veel schade door het slechte weer van de afgelopen tijd. Zo was het dorp een week eerder nog overstroomd (de zandzakken lagen nog voor de deuren) en bomen lagen over de weg door de storm die op woensdag over het land had geraasd. Een gedeelte van het marathonparcours was overstroomd dus dat was wel even schrikken.

Omdat ik een trainingsachterstand heb opgelopen door de blessure aan mijn knie verwacht ik van deze marathons helemaal niets. Ik zal al blij zijn als ik ze een beetje ontspannen uit kan lopen. Op de zaterdag wil ik het dus rustig gaan doen om zondag nog een beetje fris aan de start te kunnen verschijnen. Een gelukje is het dus dat het parcours niet echt vlak is zodat de belasting aan de spieren gevarieerd wordt. Beide dagen lopen we over hetzelfde parcours. Dat parcours is de eerste en laatste 6 km redelijk vlak maar de middelste 30 km is het eigenlijk alleen maar omhoog en naar beneden.

De beide Jossen hebben het er ongeveer de hele vrijdag over dat ik wel even een tijd van 4.05 uur kan gaan lopen maar ik heb er weinig vertrouwen in. Elke keer als ze weer die tijd noemen tel ik er 3 minuten bij op zodat ik na 10x keer een eindtijd van 4.35 uur van mezelf mag lopen. Dat geeft rust.

Als ik op zaterdag de gordijnen opentrek weet ik niet wat ik zie: een prachtig blauwe lucht met een enkel wolkje. Wat een verschil met gisteren! Na het ontbijt wandelen de Jossen samen met twee Ieren uit onze B&B richting start. Ik doe het rustig aan en loop een kwartiertje later ook die richting op. Dit is geen drukke marathon dus ik heb geen haast, kan nog rustig naar het toilet en dan op mijn gemakje aansluiten bij de start. Er doen deze dagen ook twee rennende bierflessen mee, mannen in een bierflesvermomming. Die zie ik bij de start in de verte verdwijnen. Da’s wel balen want wie wil er nou door een bierfles verslagen worden? Ik niet maar ik kan er niets aan doen want ze lopen veel harder dan ik. Nou is dat niet zo moeilijk want ik begin heel rustig.

Ik kom met een paar Ieren te lopen en we babbelen wat. Wel lastig want soms kan ik hun accent echt niet verstaan maar als ze te weten komen dat ik from Holland ben gaan ze over op wat meer Engels. Tot mijn grote verrassing raak ik beide mannen kwijt als we heuvel op lopen. Zij gaan wandelen en ik jog rustig omhoog, iets waar ik later een compliment van ze voor krijg. Iemand uit het vlakke Holland die een heuvel op loopt hadden ze blijkbaar niet verwacht.

Iedereen die je hier tegenkomt zegt well done, dus dat neem ik snel over. De hele dag hoor en zeg ik well done, well done, well done, well done, tot je er gek van wordt. Jammer dat ik niet geteld heb hoe vaak. Bij de zee aangekomen geniet ik met volle teugen. Het ziet er nu zo mooi uit. Gisteren vlogen de schuimvlokken ons nog om de oren en waaiden we bijna van de kliffen af en nu zie ik een redelijk rustige zee, voel geen enkel schuimvlokje en nauwelijks een zuchtje wind. Maar ik weet ook dat zo het overstroomde stuk gaat komen. Als ik daar aan kom staat er een vrouw wild met haar armen te zwaaien en roept dat ik door moet lopen zodat ik op de trailer kan. Ik snap er niets van, Waar heeft ze het over? Ik ga eerst bij de verzorgingspost langs en pak op mijn gemakje een flesje water. Dan kijk ik op en zie wat ze bedoelt: er rijden 2 auto’s met een oplegger heen en weer door het overstroomde stuk. De lopers mogen op de opleggers en worden droog naar de overkant vervoerd. Snel klim ik er op en een minuutje later rijden we naar de overkant. Wat een service! Jos C. verteld later dat hij toch dwars door het water heeft gelopen en daar best koude kuiten van kreeg. Kanjer!

Bij de 25 km komen we langs een kerkje en daar moest ik van Jos een schietgebedje doen maar ik kan zo snel even niets verzinnen en mijn kans gaat voorbij. Morgen in de herkansing. Door alle regen van afgelopen tijd stroomt er nogal wat water door de afvoergeulen langs de kant van de wegen. Ik kan niet zo goed tegen al dat stromende water dus moet zelf ook regelmatig wat vocht lossen. Maar ach, dan kan ik mooi even extra om me heen kijken dus zo erg is dat niet. Die paarden die hoog bovenop de heuvel staan zien er toch prachtig uit?

Al na 4.03.07 ben ik weer bij de finish. Wel balen want de Jossen hadden dus wel een beetje gelijk met hun voorspelling van 4.05.

Jos C. deed er vandaag 4.38.20 over en had het zwaar. Voor morgen heeft hij al een excuus paraat want volgens hem heeft hij een enorme blaar, vreselijk diep en gigantisch groot. Als hij die zou doorprikken zou het dorp weer overstromen en dan hebben ze niet genoeg zandzakken en ook niet genoeg vrachtwagens om de lopers droog over te zetten. Ja, ja, smoesjes!

Mijn Jos heeft deze dag ook weer eens aan een trimloop meegedaan. Na jaren niet gelopen te hebben is hij 2 maanden geleden weer begonnen met af en toe een duurloopje. Toevallig was op de zaterdag in Clonakilty een 5 km run en die heeft hij in een heel mooie 22.16 volbracht. En daar ben ik dan weer heel trots op.

Op de zondag zijn er iets minder deelnemers dan gisteren. Vandaag is het weer minder mooi, het waait hard en we zullen ook wat regenbuien gaan krijgen. Mijn Jos loopt na de start een stukje met me mee en concludeert dat het parcours best meevalt. Tja, als je alleen het vlakke stuk meeloopt….Voor vandaag heb ik me als doel gesteld om een tijd van 3.57 te lopen zodat mijn totaaltijd van deze twee marathons 8 uur wordt. Jos C. wil binnen de 10 uur blijven. De twee bierflessen lopen vandaag ook weer mee. Ik kan dus in de herkansing om ze deze keer wel voor te blijven. Die hoop heb ik de eerste 7 km nog maar dan zijn ze me toch weer te snel af. Tegenvallertje.

Bij de 14 km moeten we een steile heuvel op, krijg ik net een flinke regenbui op mijn hoofd en hebben we de wind tegen. Ik blijf joggen maar het valt niet mee. De tweede tegenvaller van de dag krijg ik hier ook nog eens te incasseren want ik word heel soepeltjes voorbij gelopen door een vrouw in een paars hemdje. Boven aangekomen kan ik weer versnellen en kom ik weer dichter bij haar in de buurt. De bocht om, ik zie de vrachtwagen met oplegger al klaarstaan, grijp snel flesje water, trek een sprint en…..zie de vrachtwagen met de vrouw in het paarse hemdje vlak voor mijn neus wegrijden. En ik mag wachten op de volgende rit. Dat duurt 4 lange minuten waarin ik het ijskoud krijg. Stiekem hoop ik dat mevrouw hemdje het ook zo koud zal hebben.  Als ik van de oplegger afkom heb ik grote moeite om weer op gang te komen. Een halve km later is er een nieuw stuk van de weg overstroomd. Hier geen vrachtwagen en dus toch natte voeten. Het duurt lang voor ik weer warm word en weer wat in mijn ritme kom en ik weet al dat ik die 3.57 niet meer ga halen. Geeft ook niets. Bij het kerkje doe ik deze keer wel een schietgebedje. Ik ga niet zeggen wat maar ik kan wel verklappen dat het iets te maken heeft met stromend water en wind. Het schietgebedje wordt trouwens niet verhoord. Na 30 km krijg ik wel weer een opkikkertje. De vrouw in het koude hemdje wandelt en ik kom heel snel dichterbij. Een km later kan ik erop en erover. Ze probeert aan te klampen maar deze keer kan ze me heuvel op niet bij houden. En zo snel ga ik helemaal niet omhoog. Lekker puh! Slaat nergens op, dat weet ik, maar voor mij is het een kleine genoegdoening.

Deze marathon beëindig ik in 4.00.58 dus hij was wel een klein beetje sneller dan die van gisteren, ondanks de slechtere weersomstandigheden. De bierflessen zijn dan al lang binnen. Dat is toch wel triest, verslagen worden door twee bierflessen. En als dat dan ook nog eens twee keer in één weekend gebeurt moet je je toch eens achter je oren gaan krabben. Maar ik ben al lang blij dat ik mijn knie het hele weekend niet gevoeld heb dus er is hoop. Ik kan nu de training weer uitbreiden en wie weet, kom ik ze nog eens tegen. Het waren Fransen dus het zou zomaar kunnen. Ook wel een beetje vreemd want je zou een Fransman toch eerder als wijnfles verwachten. Daar moet ik maar niet al te veel over na gaan denken.

Jos C. heeft het vandaag een stuk minder zwaar dan gisteren en finisht in 4.53.47 waarmee hij zijn doel om binnen de 10 uur te blijven ruimschoots haalt. Dat is ook het eerste wat ik van hem te horen krijg, hij wel en ik niet. Om vervolgens ook nog te melden dat hij morgen wel weer een marathon zou kunnen lopen. Ja, dat kun je gemakkelijk zeggen maar als ik voorstel om het dan ook te doen wil hij niet mee.

Een impressie van het parcours kun je in onderstaand filmpje zien: