5-4-2014: Limburgs Zwaarste (100 km)

Mijn 13e 100 km loop. Als dat maar goed gaat. Gelukkig ben ik niet bijgelovig dus ik twijfel er geen moment aan dat ik vandaag zal finishen, net als bij de vorige 100 km lopen waar ik startte. Ik liep natuurlijk al meerdere wedstrijden verder dan die 100 km maar dit is de 13e waar ik mag stoppen na 100 km. Een eindtijd van 13 uur 13 lijkt me vandaag dus wel gepast.

Het was een korte nacht want om 2 uur moeten we al opstaan om om kwart voor 3 te vertrekken. Eerst Nitísh oppikken in Utrecht en dan door naar Heerlen waar we precies om 5 uur aankomen. Tijd genoeg voor een bakkie koffie, een babbeltje, een wc bezoek, een wc bezoek en een wc bezoek.

Om 6 uur mogen we vertrekken. Het is nog donker maar ik heb een mooi hoofdlampje dus dat is geen probleem.

Rinus heeft geen hoofdlampje maar die schijn ik wel bij. In het begin tenminste want ik kom er al snel achter dat ik misschien toch beter die batterijen even had kunnen opladen zodat de lamp wat langer en sterker had kunnen branden. Gelukkig is het na een uur voldoende licht zodat de lamp in de rugzak kan verdwijnen. Nu nog zorgen dat ik voor het donker binnen ben anders heb ik een probleem. Maar normaal gesproken zal dat ook wel lukken anders is er echt iets helemaal mis.

Onder de lopers zie ik een paar bekenden. Met Ferry loop ik al kilometers lang samen als ik ineens een ijselijke gil en een smak achter me hoor. Hij ligt languit op de grond. Ik doe een stap naar hem toe en ga daarbij bijna op zijn bril staan die is afgevallen. De bril is verbogen en Ferry heeft een wond onder zijn oog maar verder is er gelukkig geen schade dus we kunnen door. Hij plaagt me een beetje en zegt dat ik vandaag vast de 80 km ga lopen en niet de 100 km. Vergeet dat maar mooi, ook al moet ik op mijn blote knietjes naar de finish, die 100 km volbreng ik echt wel. Op de handdoek die we als herinnering krijgen staat 100 km en die zou ik dan dus niet willen gebruiken als ik die 100 km niet echt heb gelopen. En ik ben nog nooit bij een 100 km uitgestapt en als ik dat nu zou doen moet ik nog eens een 13e 100 km lopen. Geen zin in dus ik ga vandaag die 100 km uitlopen. Punt uit!

Na 50 km loop ik een stukje met een groepje van de 60 km lopers mee. Dat is wel prettig want zo hoef ik zelf niet op te letten welke kant we opmoeten. Ik heb de koers wel op de Garmin staan maar ik vind het niet prettig om daar steeds op te kijken. Het parcours is trouwens ook perfect aangegeven met pijlen, linten en aanwijzingen op de grond. Toch loopt het groepje nog even de verkeerde kant op maar ik kan ze terugroepen.

Bijna de hele middag ben ik aan het stuivertje wisselen met Henk, Adrie, Renske en Ernst Jan. En daar ben ik wel blij om. Nadat ik 2x de bosjes in heb gemoeten is na ongeveer 65 km bij mij de Limburgse vlaai koek wel een beetje op dus het is steeds een blij momentje voor me als er weer iemand langszij komt. Even een beetje babbelen of stilletjes aanhaken om weer wat op gang te komen. Het is vandaag een goede training voor me om door te gaan als ik moe ben. Zou ik dat dan nog nodig hebben? Die vermoeidheid komt en gaat maar ik blijf wel steeds last houden van mijn onderarmen. Die voelen alsof ze in de kramp willen schieten en mijn handen tintelen soms. Tot ik iemand spreek die zegt dat hij het ook heeft en hij denkt dat het misschien komt doordat de rugzak wat knelt. Slim! Dus daar moet ik nog even wat aan doen. Weer een leermomentje. Een ander leermomentje is dat ik ook beter wat heuveltraining had kunnen doen voor ik hier ging lopen want ik merk wel dat het niet geheel soepel gaat. Komt ook allemaal goed (ooit).

Het is ondanks mijn dip na 65 km toch een heerlijke dag en ik kan ook zeker genieten. De fruitbomen staan mooi in de bloesem, het varkentje dat bij het Hijgend Hert in het bos loopt te wroeten tovert een glimlach op mijn gezicht, de vergezichten zijn op zijn Limburgs mooi, de vlaai smaakt prima en wat is er nou heerlijker dan de hele dag je hobby mogen uitoefenen? Oké, het zou iets heerlijker zijn geweest als ik wat fitter was geweest, ik mijn teen niet tig keer zou stoten tegen de boomwortels en half uitstekende stenen, de grond wat minder hobbelig zou zijn geweest zodat ik wat minder liep te zwikken, mijn armen niet zo irritant deden en de heuvels platter en wat meer geasfalteerd zouden zijn. Maar je kunt nou eenmaal niet alles hebben dus mij hoor je niet klagen.

Mijn mooie hobby mag ik vandaag maar liefst 13 uur, 2 minuten en 59 seconden uitoefenen. Te snel voor mijn richttijd van 13 uur 13. Nooit gedacht dat ik nog eens ergens te snel voor zou zijn. En die handdoek heb ik toch maar weer verdiend. 

De finish is in de kantine en nadat ik me afgemeld heb word ik even misselijk van de benauwdheid. Hier zijn al vele zwetende lijven binnen geweest. Ik vlucht dus naar buiten waar ik al heel snel opknap met behulp van een koel biertje.

Willem vraagt of ik een beetje tevreden ben? Nee, dat ben ik niet. Volgens hem ben ik dan de enige die vandaag niet tevreden is. Maar ik verduidelijk al snel dat ik niet een klein beetje tevreden ben maar een heleboel tevreden. Ondanks dat ik het geregeld behoorlijk zwaar had heb ik toch de hele dag lopen genieten. Dat was zonder Willem en Annemarie en een heel leger aan vrijwilligers niet mogelijk geweest dus bij deze een hele dikke pluim voor hun allen.