Een nieuwe ultraloop en Wilma Dierx, Ferry van der Ent en ik, hadden de eer om hem als eerste te mogen lopen. Als test. Het water vanaf Werkendam tot aan het Muiderslot zou deze dag schoon worden gemaakt door vrijwilligers van Stichting Aquarius en de ultraloop werd er dit jaar voor het eerst bij georganiseerd.
Echt helemaal soepel verliep het voor de loop allemaal niet. Wilma en ik hadden ons aangemeld maar hoorden er daarna niets meer van. Tot een week voordat de loop plaats zou vinden. De 85 km lange route waar wij ons voor hadden aangemeld was toen verlengd tot 130 km. Veel te lang om dat nog te kunnen gaan lopen als je het zo laat van tevoren hoort en je 2 weken daarna van plan bent om 120 km op Texel te gaan lopen. Omdat de organisatie toch wel graag ultralopers wilde laten meelopen werd na overleg de route ingekort naar 90 km. Helaas werd het zo een iets minder mooie route maar dat moest voor deze ene keer dan maar. Nicky zou ons elke 15 km voorzien van ons eten en drinken maar dat was makkelijker gezegd dan gedaan. We hadden wel punten afgesproken maar we wisten toen nog niet dat hij niet overal kon komen met de auto. Dit gaf dus nog wel wat probleempjes die onderweg telefonisch opgelost werden. Arme Nicky moet het vreselijk lastig hebben gehad maar hij heeft zich prima door de dag geslagen.
Wilma en ik mochten zaterdagnacht samen met onze
partners overnachten op slot Loevestein. Ferry
had pech want die had zich pas later aangemeld en kon er niet meer
overnachten. Maar hij werd 's morgens netjes van huis gehaald en naar slot
Loevestein gebracht.
We waren heel blij dat Ferry mee zou lopen want hij
heeft een heel groot voordeel. Met de nadruk op groot. Ferry is 1.90 meter en
dat is heel handig als je ongeveer 90 km lang wind tegen hebt. Hij zou als echte
man die 2 hulpeloze kleine vrouwtjes vast wel uit de wind willen houden.
Om 9 uur, nadat we een interview aan omroep Gelderland
hadden gegeven, werden we uitgezwaaid. Het was de bedoeling dat we 10 uur later
om 19.00 uur op het Muiderslot aan zouden komen. Wilma had er zin in. Wilma is
in topvorm en sleurde ons vanaf de start meteen mee in een veel te hoog tempo.
Wat Ferry en ik ook probeerden om haar wat rustiger te laten lopen, het lukte
niet. Als het aan Wilma had gelegen zouden we om 17.00 uur al op Muiderslot
zijn aangekomen. Door dat hoge aanvangstempo en doordat we Nicky mis waren
gelopen bij de eerste verzorging kreeg ik al na 44 km kramp in mijn kuit.
Gelukkig kon ik dat probleem oplossen omdat we 1 km later net ons
drinken kregen. Zout, een magnesiumtablet van Ferry en een liter water riepen
mijn onwillige kuit weer tot orde. Vanaf dat moment ben ik elke 5 km een klein
stukje gaan wandelen en extra goed gaan drinken. Ferry deed dat graag met me
mee, tot afgrijzen van Wilma. Wandelen is saai! Wilma wilde rennen! En dus
verzonnen Ferry en ik wat uitdagingen voor haar. Versnellen tot de brug en daar
haar zit-met-de-rug-tegen-de-muuroefeningen doen, met een loper die ons
inhaalde meelopen (die liep 13 km/uur hoorden we toen Wilma weer terugkwam),
voor ons 81 bomen tellen zodat wij daar dan ons drinkmomentje konden nemen,
etc., etc. De tijd vloog op deze manier voorbij. De route mocht dan kilometers
lang langs het Amsterdam Rijnkanaal voeren, we verveelden ons geen moment. Het
zonnetje scheen uitbundig en de wind viel ook best mee. Pas na een km of 75
begon ik het wel zat te worden, ik had honger en kreeg ik het ook koud. De
bedoeling was dat we vanaf Weesp langs de Vecht naar Muiden zouden lopen maar
omdat we niet wisten of we daar wel langs zouden kunnen i.v.m. werkzaamheden
aan de snelweg waar we onderdoor moesten, hebben we dat niet meer gedaan.
Als de doorgang versperd zou zijn zouden we 3 km terug hebben moeten lopen en
daar hadden we geen zin meer in. We hadden vlak na onze start ook al een wegversperring
gehad maar daar konden we nog wel langs door een droge sloot. Maar om nou een
snelweg over te gaan steken?
Heel netjes op tijd, om 18.45 uur, kwamen we aan bij het
Muiderslot en werden daar feestelijk onthaald. Wilma zou nog wel terug hebben
kunnen lopen maar Ferry en ik vonden het welletjes. Het was een prachtige dag.
We hebben het ontzettend naar onze zin gehad, veel plezier met z'n drieën gehad
en lekker gelopen. Als de plannen doorgaan wordt volgend jaar de
route de andere kant op gelopen en zal dan langer zijn. Het is te hopen dat de
wind dan niet ook de andere kant opblaast....
Mooi verhaal over alweer een mooie loopactie, maar waar ik eigenlijk wel benieuwd naar ben: wie van jullie mocht in de boekenkist van Hugo slapen?
BeantwoordenVerwijderen@Jacolien: wij hadden die boekenkist helemaal niet nodig want we hadden een prachtige kamer met heerlijk bed :-)
VerwijderenMijn hemel, zo'n eind lopen en dan gelijk daarna ook zo'n blogeind schrijven. Je hebt het tempo erin. Leuke oplossing van het tempoverschil. Verder een heel mooi initiatief voor een bijzondere route. Rennend ga ik dat niet halen, misschien wel fietsend.
BeantwoordenVerwijderenGroetjes,
Dorothé