7-3-2015: Galgenbergmarathon, Rhenen

De ene keer loop je de sterren van de hemel en de volgende keer is het bagger. Dan heb je van die dagen dat je niet vooruit te branden bent. Dat je echt moed moet verzamelen om te gaan lopen. Vorige week liep ik de sterren van de hemel. Of had de wind ze weggeblazen? Dat zou ook zomaar eens kunnen zijn want die wind was er altijd. En altijd tegen. Ging het deze week daarom zo zwaar? Het aantrekken van mijn schoenen kostte me al moeite. Zoveel moeite dat ik het zelfs een dag niet eens deed. Dan moet het wel heel erg zijn.

Daarom is het maar goed dat er voor deze zaterdag een gezamenlijke duurloop op het programma stond. En aangezien die duurloop 42,2 km lang was mag hij de naam marathon dragen. Deze Galgenbergmarathon, een groepsloop dus, heb ik al 6 keer eerder gedaan en ik vind hem nog steeds leuk. Dat is toch wel bijzonder want veel komt het niet voor dat ik zo vaak aan de start sta van eenzelfde loop, zeker niet van een marathon. De sfeer is altijd goed en het tempo idem dito. Ik laat me meestal in groep 3 of 4 indelen, dat zijn de groepen voor de minder snelle lopers van vandaag. Snel lopen doe ik dan wel weer een keer in een wedstrijd, dit is een training.

Ook deze keer weer een geweldige ontvangst bij Residence Rhenen met koffie en cake. Ik ben ingedeeld in groep 3, de groep met de leukste deelnemers. Oké, toegeven, nog een paar leuke deelnemers lopen in een andere groep. Het parcours is gedeeltelijk veranderd en dat betekent nog minder asfalt dan voorgaande jaren en de trap op de Grebbeberg is er uit (jammer) maar daarvoor in de plaats komen nog meer bospaden en heuvels. Erg mooi. Tel daarbij op dat het zonnetje vandaag zijn uiterste best doet en je kunt je misschien voorstellen dat het puur genieten is. Wat wel in de route is gebleven is de Eenzame Eik. Een bijzonder plekje vind ik dat. En wanneer de rest van de groep al doorgelopen is lopen Ruud en ik twee ererondjes rondom die Eik. Gewoon, omdat dat leuk is en dan is hij heel even niet zo eenzaam.

Heuvel op probeer ik een beetje door te lopen en doe mijn best om Jean-Pierre en Ruud bij te houden. Liefst voor te blijven maar dat lukt me niet altijd. En dat hoeft ook niet maar zo heb ik wel een stimulans en een beetje heuveltraining is wel goed voor me. Daar word ik sterk van. Bij de verzorgingsposten nemen we uitgebreid de tijd. Die verzorgingsposten zijn ook uitgebreid en het zou toch zonde zijn om daar dan voorbij te rennen.

Ik wil niet opscheppen maar gossiemikkie, wat loop ik vandaag lekker. Komt het door het weer? Het goede gezelschap? Heb ik toevallig voor de eerste keer deze week een goede dag? Kletsend met Ruud, Jean-Pierre (je vous remercier pour la leçon de français et je vous vois le 9 Août), Jan, Hannah en nog veel meer leuke mensen vliegt de tijd voorbij en zijn we veel te snel naar mijn zin weer bij de finish waar we een mooie medaille in ontvangst mogen nemen. En daarna staat er voor iedere loper een kop soep klaar. Vegetarische groentesoep met heel veel vermicelli, de lepel kon er bijna rechtop in blijven staan. Lekker.

Dit was weer zo'n echte genietdag. Dank aan de organisatie die er weer iets heel moois van heeft gemaakt. Volgend jaar al de 10e editie, als het even kan ben ik erbij.