maandag 29 april 2013

Nieuw doel

'Wat ga je dit jaar allemaal doen?' Een vraag die me de laatste tijd veelvuldig is gesteld.
'Euh, lopen? Paar serieuze wedstrijdjes en verder alles voor de leuk. Ik heb niet zo de behoefte meer om te presteren, op een paar kleine dingetjes na dan. Heb alles nu wel een beetje gezien.'
Beetje vaag antwoord dus steeds. En in het begin van dit jaar was het ook het enige juiste antwoord. Nu is dat iets veranderd.






Het antwoord zou nu zoiets zijn als: 'een 24 uur, een meerdaagse en een 100 km ...zoiets dus...in die volgorde ook....in 2013...en over een paar jaar weer één of andere meerdaagse.'
Die 24 uur van mij is niet die waar jullie nu allemaal aan denken. Echt niet! En hetzelfde geldt voor de 100 km.

'...en over een paar jaar weer één of andere meerdaagse.'
Over een paar jaar??? Wat? Hoezo dan? 2013 is net begonnen!
Ik zal het uitleggen:

In 2010 hing op mijn koelkast een plattegrond van Griekenland met daarop de route tussen Athene en Sparta. Slechts een paar mensen wisten dat ik de Spartathlon wilde gaan lopen. Ik houd er nl. niet van om aan te kondigen waar ik wil gaan lopen, dat geeft alleen maar onnodige druk en ik was al onzeker genoeg van mezelf. Ik had het dus maar aan weinig mensen vertelt en de deelnemerslijst werd pas heel laat bekend gemaakt dus ik kon me in alle rust voorbereiden. Mijn onzekerheid over het goede verloop van mijn Spartathlon verdween overigens ruim op tijd. Toen we 2 dagen voor de start onze intrek namen in het hotel ging er een knopje bij me om. Alles had ik goed voorbereid, tot in de kleinste details. Er kon niets meer mis gaan. Er mocht niets meer mis gaan! Ik zou gewoon naar Sparta gaan lopen en niemand die me tegen zou kunnen houden. En zo ging het gelukkig ook. Niemand hield me tegen en ik kwam keurig netjes op tijd bij Leonidas aan. Daarna kon dus de plattegrond op de koelkast vervangen worden door een plaatje van Jannet met een lauwerenkrans op haar hoofd. Die hangt er nog steeds. Er gaat geen dag voorbij dat ik niet aan de Spartathlon denk. Maar de uitdaging was wel weg. Ik had bereikt wat ik wilde en alles wat ik daarna nog deed was bonus. Ik stelde me wel nieuwe doelen maar geen enkele kon het halen bij de Spartathlon.
Een marathon lopen? Bijna de moeite van het omkleden niet waard. 
Een 50 km? Dat is mijn warming-up.
Een 60 km dan? Puh, da's een verlengde marathon maar geen ultra.
Het lopen van een 100 km? Pfff, wat een klein stukje, dat doe ik wel even. Niks bijzonders, dat kunnen zoveel mensen.
Een 24 uur? Mwah, waar hebben we het over, dat doe ik met twee vingers in mijn neus. Achteruit lopend als het moet.
Een etappeloop? Jaaa, leuk!
Ik vond alles leuk en deed ook van alles maar een uitdaging had ik niet meer. En toen kwam de aankondiging van de Tour de France Foot Race 2015: 2675 km lopen in 43 dagen. Slik.....da's andere koek. Da's ver. Da's heel ver. En je moet in een tent slapen. Gatverdamme, dat doe ik alleen als het niet anders kan. Hmmmm, blijkbaar kan het niet anders en het geeft natuurlijk wel een beetje privacy want 6 weken lang hutje mutje in sporthallen tussen snurkende mannen slapen is ook niet geweldig. Maar wat vind Jos daarvan? Hij is dan 6 weken alleen thuis. Maar Jos deed niet zo moeilijk. 'Gewoon gaan, ik red me wel en dit is toch hartstikke leuk?' Ja, maar ook hartstikke ver en hartstikke zwaar. Maar ook een hartstikke supergeweldige uitdaging! Precies waar ik onbewust naar had gezocht. En nu dus heb gevonden. Ik probeerde nog wat excuses te bedenken om niet te gaan maar dat lukte niet. 

Op mijn koelkast hangt nu een plattegrond van Frankrijk. Nog 2 jaar te gaan en te dromen. Ik kondig het nu aan omdat mijn naam op de pré-registratielijst pronkt, daarna zul je me er voorlopig niet meer over horen. En vanaf die pré-registratielijst is het nog maar een klein stapje naar een definitieve registratie. Er moeten 30 mensen hebben ingeschreven om de tocht door te kunnen laten gaan. Op dit moment zijn het er 20. Dus eerst maar eens zien of het doorgaat, dan proberen om aan de start te verschijnen en daarna of ik ook aan de finish kan komen. Spannend vind ik het wel. Maar ik vertrouw erop dat het net zo zal gaan als toen in Griekenland, dat er niemand zal zijn die me tegenhoudt en dat ik de finish ga bereiken.


To do lijstje:
-tent kopen. Ik heb er wel eentje maar die is veel te lastig om elke dag op te zetten en af te breken dus ik moet op zoek naar zo'n gooi-maar-in-de-lucht-en-klaar-is-Kees-tentje.
-gezond en blessurevrij blijven.
-mezelf moed indrinken. Daar heb ik wel wat sterkers voor nodig dan een glaasje Franse wijn.
-cursus Frans voor dummies volgen.
-2675 km lopen.

4 opmerkingen:

  1. Hi Jannet,

    Dat is nog eens een uitdaging... velen zullen dat niet kunnen. Ik ga je zeker volgen. Mijn uitdagingen zijn een stuk minder groots dan de jouwe. Een marathon is het maximaal haalbare zo'n beetje. Fijn dat ik via blogs mee kan kijken/leven zo gaat er een wereld open.

    Succes met de voorbereidingen en groetjes,

    Dorothe

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Het makkelijkst op je "to-do-"lijstje is denk ik het laatste: het lopen dus (want net als naar Sparta, dat doe je gewoon), hoewel moed indrinken, misschien ook nog best wel makkelijk is.....
    Mooie uitdaging; hopelijk win ik morgen de staatsloterij, hoef ik niet meer te werken en ga met je mee.
    (hoewel; dan moet ik zeker ook Frans leren....)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Woehaa Jannet wat een plan, geweldig! Ik heb direct opgezocht wat 'kanjer' in het Frans is en kom uit op "une fille du tonnerre" (een donderse meid). Daarmee is alles wel gezegd (tot juni 2015).

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ha, dit had ik toch maar mooi even gemist, jouw nieuwe doel! Dat lijkt me een hele afstand maar wel een mooie uitdaging. Ik hoop dat de tocht door zal gaan! Maar... ik mis wel nog een 100-miler in jouw lijstje toch? Dat is een mooie warming up :-)

    BeantwoordenVerwijderen

Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.