zaterdag 31 januari 2015

Koudwatervrees


Afgelopen december las ik over een onderzoek naar de effecten van het douchen met koud water. Zo zou je er een betere weerstand door krijgen, een betere doorbloeding, een betere stemming, het zou goed voor je huid zijn en je zou er ook nog meer energie door krijgen. Het onderzoek zou plaatsvinden in de maand januari (voor meer info: http://www.coolchallenge.nl/).
Zelf ben ik nogal sceptisch als ik dit soort berichten lees maar sta er niet negatief tegenover. Ik wil het dan wel zelf ervaren en niet afgaan op wat anderen zeggen. Toch weerhield me iets. Ik onder een koude douche? Geheel vrijwillig? Ik, die het liefst zo heet mogelijk doucht? Ik, die 's avonds onder een dekentje op de bank zit? Ik, die een bloedje hekel aan de winter heeft en misschien wel blij is met de opwarming van de aarde? Ik ben toch niet gek, dat ga ik niet doen en zeker niet in januari. Dan is het al zo koud!

zondag 11 januari 2015

De buit van 2014


Als je regelmatig ergens een wedstrijdje meepikt krijg je best veel nuttige spulletjes als herinnering.  In 2010 schreef ik er al eens over (dat kun je hier lezen) dus ik hoef nu niet meer te schrijven dat het me vooral om de beleving gaat en de herinneringen, ook al zijn die niet altijd goed. Deze keer wil ik het alleen over de materiele opbrengst hebben. Wat ging er in 2014 nou eigenlijk allemaal mee naar Almere?

vrijdag 2 januari 2015

31-12-2014: Oliebollenmarathon, Boxmeer.



Trainen voor een wedstrijd is niet moeilijk. Met een beetje gezond verstand kom je een heel eind. Wil je hardlopen, dan train je op tempo. Wil je ver lopen dan train je afstand. Wil je op asfalt lopen dan train je op asfalt. Wil je zand lopen dan zoek je het zand op. Voor een wedstrijd in de bergen zoek je hoogteverschillen. En wil je op een baan lopen dan train je dus op een baan. Wedstrijdspecifiek trainen dus, logisch hè? Ja, maar niet als je Jannet heet. Ik liep een 6 uur in Heerde op de baan maar had daarvoor al 3 jaar geen stap meer op een baan gezet. En dan is het niet zo heel erg vreemd dat je van die 6 uur spierpijn overhoudt. Vooral in mijn linker been zat een flinke verstijving. Die werd grondig onderhanden genomen (lees: gemarteld) door Jos maar dat hielp maar gedeeltelijk. Gelukkig was het linker been precies het been van de lastige knie dus het goede nieuws was dat ik nog één heel been had waar maar weinig problemen mee waren. De oliebollenmarathon van de onvolprezen Willem en Annemarie zou dus best even gelopen kunnen worden want die wilde ik niet missen. Uit ervaring wist ik dat ik van de spierpijn alleen de eerste 30 km maar last zou hebben dus dan zou ik daarna nog 12 heerlijke kilometers zonder problemen lopen.